Düşünürüm
Düşünürüm bazen
Çekilip odamın bir köşesine
Bakarım, penceremden içeri yansıyan
Işık hüzmelerine
Beynim ile dilim arasında
Zuhul eden derin girdapları
Ararım, her bir köşesinde odamın
Yıldızların ötesindeki mesafelerin sırrını
Dalarım için için kendi içime
Bir bakterinin yaşamını düşünürüm
Tek tek yaşadığım anları
Halden hale giren
Bedenimin bana öğrettiği
Marifetleri düşünürüm
Bir hüzün basar yüreğimi
Bilirim beni ben yapan sebepleri
Başka kimseye benzemeyen yüzümü
Bir eşi daha olmayan parmak izimi
“Bu sensin sen” diyen ses tonumu
Düşünürüm, içimde beni benden alan sebepleri
İnce ince akan gözyaşımı silerek
Açarım, dünyayı kucaklayan penceremi
Güneşin yüzümü ısıtışını
Denizden ılık ılık esen rüzgarın
Kulağıma “hayat hayat” diye
fısıldayışını dinlerim…
Ersen Devrim Şimşek
|