Mızıldıyorum
hüznüm yastı
ve bastı yüreğimi
çek kelepçelenmiş ruhunu
çek içimden
vur derinden
doğmaya hazır talihsiz ümitlerimi
kanat durma kanat
aşka, aç yüreğimi
kanat, durma kanat aç
aşka aç, yüreğimi
ve en nadir yerlerime birkaç aşk ek
çile dolu dört bir tarafım
artık yok affım
sızlıyor, cızlıyor, mızlıyor milyonlarca tarafım
ha ölmüşüm
ha öldürmüşsün
ha ölmüşmüş cesedim
ha ha-yallerim ağlamış
ha ha-stalanmışım
ha ha-pşurmuşum
ve hiç kimse “çok yaşa” dememiş
tutuluyor tutkularımın tümü
tutarsız ve tutulmuş tavrına
sonra içime giriyorsun
ve sabahlıyorsun orada
ve bayıltıyorsun aşkınla ruhumu
terk etmiyorsun
ve çıkmıyorsun içimden,
daha dünkü gibi
çılgın dünyalarımın
maksimum rüyalarımın içinden
başka bir aşkın başka bir aşktan olan sesine
zaten fırsat vermiyorum kimsenin girmesine
üstüne üstük bir de
çocuklar gibi
anlam veremediğim bir şekilde
mızıl mızıl mızıldıyorum
nefesim tükenesiye
bitesiye
ölesiye
|