Enstantane
Uzun zaman önceydi
Uzundu zaman
Karanlıktı
Hücreler bölündü
Hücreler öldü
Dönen döndü
Gelenle yenilendi hayat
Hücre ikiye birbuçuksa
Yenebilsen kendini
Farz-ı misal acıyı
Çekmesen gelmez mi
Çıplak bir vücutta kaybolmuş gözlerim
Kulaklarım dik, burnum keskin
Her harekete
Açık yaralar gibi duyarlı tenim
Koku: viski
Ses: kuru yemiş
Hareket: üç kişi
Demek ki gece nöbeti
Beklenen kim
İyi ki bağlı gözlerim
Buradan bakınca uykusuz onüç gece
Hücredeyse
Ezeli ve ebedi
Yataksız demir karyola
Sökülse
Belki uyur bileklerim
Hatırlıyorum
Utanılacak haldeyim
Kalırsam gizleyeceğim
Kalmazsam
Siz gizleyin
Kaçıncı sürgü sesi
Kapımdaki
Kaçıncı günün hangi saati
Bağlayın gözlerimi
Kendimi soyarım
Biliyorum
Burada Allah yok
Zaman bitti
|