İsmet Zeren
Açtı Karanfil
O kapıyı araladım
Geçti karanfil
Sevdim okşadım
Kırık kanatlarını
Uçtu karanfil
Sızıların dindiği yerde duruyordu
Kıpırtıların başladığı yerde öylece
Tutarken elini
Bilmediğim bir aleme yürüyordum
Koluma girdiğinde
Bir başka adam oluyordum
Bakarken yüzüne
O
Benim gördüğüm
Konuşan gülen izleyen
İlk canlı çiçekti
O bir karanfildi
İçimde bu gece açtı karanfil
|