Postalda Açan Zambak
Dudaklarda tükenir ıstırap
Issız bir sokağa sorarsan ikimizi
Eğilde bak bir kere
Gördüğün..
Yanlızca gölgemidir
Sevdiğin...
Postalda açan zambak
Ömrü kadar sır tutmaz ki
Koklanırsa
Apoletler sökülür
İncecik bir çizgide
Yürüyorsa insanlık...
Buhar olup uçmaz ki
Gülücükler gün be gün
Büyüdükçe utanır
Sende olan senindir
Olmayanlar göğsünde
İki büklüm dolanır
Şapkayı bırakırsan...
Elem yine uçacak
İnsafsız vadilere
Bugün gitme....
Dönülmez yollar kadar
Yorgunum acılardan
|