Keçiboynuzu
Geçti çocukluğum bilmeden;
Kavgasız, darbesiz rahat gün yüzü görmeden...
Onbeşimde uyuştu beynim birden;
Sabah akşam sülüden ninni, masal dinlemekten...
Yrmibeşimde ağardı saçlarım aniden;
Yine “...cek,...cak” derken pişkin adam kürsüden...
Otuzbeşimde çıktım artık çileden;
Meydan... “Benim işcimm, benim köylümm” diye inlerken...
Kırkbeşimde düştü birden çenem;
Ak günlerde hep keçi boynuzu çiğnemekten...
Ellibeşimde tükendi sabrım gerçekten;
Maymunlarla, mankurtklarla boş havanda, su döğerken...
Altmışbeşimde gideceğim hücceten;
Horozların döğüşünü,
Develerin güreşini,
Gafillerin gülüşünü,
Meydanlarda, beyaz camda,
Bilmem kaçıncı kez torunumla dinlerken.
|