Aslan Payı
beni bıraktığınca ben benim
yalnızlığımca çoğul
çoğulluğumca yalnız
çocukluğumun filmleri gibi umarsız kır pidesi sade sevişliyim
göksel hülyalarda ağlayışlarda
halep bilyeleriydin yastığımın altında sakladığım
üstüne çok düşülmüş çocuk mutsuzluğuydu oysa mevsimler ve dünya
ağlayıp unutmak güzelliği sesinde yıkanırdı düşlerimiz
insan hep olmayacak şeyler kurarmış ama inanarak
çocuk düşlerimizde karton uçaklarla salıverdik çaresizliği
boşluğuna evrenin
yanaklarında biriken yağmur sularıyla yıkanmak da güzel
varlığına hiçbir güzel anlam biçilememiş
yokluğun dahi yaşama nedeniyken
kelebek ömrü sevincinde soluğunun
yıldızlara çakılı kalmak payıma düşen
aslan payı bende farketmek seni
bakmak uzak ışıklara
bakmak seni düşünerek
uzun süreli yolculuklara hazırlanarak
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|