Karam
................'sessiz ve acılı bir ağaç gibi
........................büyür içimde yalnızlığım'
senden açıldığımdan beri ana kara
kaderinde mahsur bir gemi gibiyim
.........hangi liman hangi koy
ki kaç fırtına eskittim pruvamda
ne badireler atlattı kıçım
.................kurtardım
bir an olsun gülmedi yüzüm
hiç bir tecrübe yakmadı umudu
.....çünkü hep biliyordum
insan uzaklaştıkça küçülür kendinden
Ahmet Aksoy
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|