Çamur
büyük bir hoşnutluğa dönüştü
çamurlu parmaklarının
uçlarındaki yorgunluk
bitmemişti rüzgarın sonundaki
ızdırabı
ama azalmaya yüz tutmuştu
alnındaki çamurları sildi
aynadaki gülümseyişine iyice
iyice baktı
vuruldu mutluluğa
bir şeyi sonlandırmanın mutluluğu
gözlerine bulaşmıştı
hedefe varamamıştı
ama olsundu,hedef dediğin nedir ki
yüzde yüz olacağına
yüzde yetmiş olsun
gülümseme yüzünde
biraz daha eğleşti
yaptığı ölümsüzlüğü
kurumaya bıraktı
çamurlarda eğleşti
biraz daha üzerinde
zaten oldum olası
çamuru severdi
hatta aşıktı çamura
'bu yüzden seçmişti
heykel bölümünü'
insanın mayası
çamur değilmiydi
neden aşık olmasındı
çamura
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|