Bu Kentin Yalnızları
Sonsuz bir denizdi gözlerin,
Ömrümce plajlarında gezer,
Serinlemek istedikçe yüreğim,
Gözlerinin denizlerinde yüzerdim.
Dünyam cam bir küre,
Tepesinde parlayan güneş sen...
Bir damla yaş düşse gözlerinden,
Azgın yağmurlar yağar, dünyama,
Bütün umut ufuklarım sararır,
Güneşli dünyam kararır, kararırdı...
Hüzün dağlarının ormanlarında,
Bir garip yolcuyum, yolunu yitirmiş,
Ne zaman imdat diye çağırsam,
Açılıp kapanan kirpiklerinden,
Sevda yollarını bulurdum, hemen.
Şimdi nasıl, diye sorma halimi,
Felek hem kolumu kırdı,
Hem de elimi.
Gurbet eller hergün bekler yolumu...
İmdat diye bağırırım, duyan yok.
Binbir acı ile dolar taşarım.
Bu kentin yalnızları dinler derdimi,
Onlarla yaşarım...
Mehmet Nacar
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|