[mel_i_ke]

-Güzel olduğunuz kadar küstahsınız da.

-Anneciğim, ben bu amcayı çok sevdim. Ona baba diyebilirmiyim?

-Bana annemi tekrar anlatır mısın babacığım?
-Senin annen bir melekti yavrum.

-Neden ağlıyorsun anneciğim?
-Hayir yavrum ağlamıyorum. Gözume toz kaçtı.

-Benim de senin yaşlarında bir oğlum vardı evladım.

-Seni sevmiyorum, seninle oyun oynadım, bunu anlamadın mı hala.

-Annen sen doğarken öldü yavrum.

-N'olur gerçeği söyleyin doktor yaşayacak mıyım?

-O kızla evlenirsen, seni mirasımdan mahrum, evlatlıktan men ederim.

-Nayır Necla, n'olamaz.

-Hayır siz kovmuyorsunuz, ben vazifemden istifa ediyorum.

-Allah'ım, bu resim... bu resim...

-Ben fakir bir gencim, sen ise zengin bir fabrikatörün kızısın.

-Biz ayrı dünyaların insanıyız.

-Aman Allah'ım, göremiyorum... Göremiyorum.. Kör oldum.

-Göruyorum... Göruyorum..

-Evlenince pembe pancurlu bir evimiz olacak.

-Aman Allahım, ne kadar mesudum.

-Hayır.. Durun..! Kemal suçsuzdur.. Aradığınız suçlu benim !

-Bizim bu dünyada yaşamaya hakkımız yok mu be hakim bey abicim. Ha?

-Bu ses.. Bu ses.. Olamaz, git.. Git buradan..

-Vücuduma sahip olabilirsin ama ruhuma asla.

-Üstlendiğin vazife çok mühim Kemal, bu görevi layıkıyla yapacağından eminim.

-Ben kör bir gencim, hayatımı keman çalarak kazanırım. Reca ederim duygularımla oynamayın.

-Sen arkadaşımın aşkısın.

-Sizi ebediyete kadar bekleyeceğim.

-Lütfen haddinizi biliniz.

-Metanetinizi muhafaza ediniz.Allah'tan ümit kesilmez.

-Allah'rım ne kadar bedbahtım.

-Bana yıllar önce çılgıncasına sevdiğim bir kadını hatırlattınız...

-Babanın kanını yerde koma oğul.

-İşte bana yazmış olduğun aşk dolu mektuplar. Meğer hepsi yalanmış. Al
bunları.

-Hayır Yusuf... Olaylar sandığın gibi değil.

-Fakirsin sen.. Fakir.. Fakir..

-Beni paranla satın alabileceğini mi sandın?

-Bu resimdeki amca kim anne?

-Sen kaç yiğidim, ben onları oyalarım.

-Hayır.. Hayır.. Tertemiz hislerimle oynadın benim.

-Biliyordum.. Ölmediğini biliyordum Rıfat.

-Oh ne saadet.

-Yaa Justinyanus, işte buna Osmanlı tokadı derler.

-Yettim yiğidim.

-Yavrum İstanbul sana neler etmiş?

-Saadet dolu yuvamıza kara bir gölge düşürdün.

-Bizim gibi insanlar şerefleri için yaşarlar, namusları için ölürler. Ama sen bunu anlayamazsın.

-Ben artık yarım bir insanım.

-Çocuğumun ameliyat parası için yaptım herşeyi.

-Demek ikimizde aynı kadını sevdik.

-Olmadı Neriman, yapamadım.. Seni unutamadım.

-Ben sırtımda taş taşır, yine seni okuturum yavrum.

-Söyleyemedim anne, babamın simitçi olduğunu yine söyleyemedim !

-Son nefesimde herşeyi itiraf etmek istiyorum. Katil benim.

-Demek aşkımız bir yalandı.

-Allah'ım neden, neden ben!

-N'allahım...sen sen ...bu ses n'olamaz...

-Bilmiyordum , bilmiyordum ,yemin ederim bilmiyordum...

-Lütfen beni yalnız bırakın zira ders çalışmam gerekiyor