[Bostandere]

Sana hiçbir sey söylemek istemiyorum. Bütün sözcükler yetersiz.. Hiçbir sey yazmak istemiyorum. Engin denizlerde kulaç attigim, üstüme gökkusagini kusandigim bu ask yalanmis. Simdi karanlik sularda boguluyorum. Gökyüzü kursun gibi agir. Ne yana dönsem yalan. Gülüsler yalan, vaatler yalan..Insanlar yalan. Ben seni mi sevdim..Senin gözlerinle mi baktim dünyaya.. senin ellerinle mi çiçek derledim.. sevinçti, askti gögsüme bastim. Kocaman bir yalani seninle mi yasadim?
Gözlerine baktigim zaman cennet bahçesine geçerdim.. Bir aldatmacaymis, kötü bir rüya.. Kötülügün bile bir yüzü vardir, bir görünüsü.. ama en beteri buymus.. bu aldatmaca. Bir masal olsaydin raziydim, bir siir olsaydin, alir saklardim.Güzel bir yüz kalirdi senden geriye, hos bir ani.. kimsenin dokunamiyacagi bir tarih. Ama hiçbir sey kalmadi.. Bir yoklugu varsaymisim. Bir HIÇ’e sarilmisim. Çölde serap bile degilsin. Serabin gizli isigi vardir. Sen isigi yutan karanlik.. bir kör kuyu.. Ben kör kuyularda kaynak suyu aramisim.
Nasil olsa biterdi bu ask. Ama unutulmaz bir hatira, gençligin en güzel anisi olarak kalsaydi.. Sen hiçbir seyin degerini bilmedin. Kökün çürük, yapragin kül, meyvan zehirmis. Ben seni askin yerine koymus aldanmisim. Kabahat sende degil, ben insan tanimamisim.

Sana karsi öfke duymuyorum, kirgin degilim, kizgin degilim.. Çünkü sen zaten yokmussun. Asil kizilacak kisi benim.. Küçücük bir toz tanesini bir mücevher sanmisim. Senin ihanetin bana koymadi..Beni kahreden, beni yokeden, beni bin pisman eden tek sey.. bir ask yaratmis tek basina yasamisim. Sen zaten yokmussun ki.. senin neyine yanayim?

++++++++++++++++

Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını, kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
kendi yolumu çizdiğimde anladım.

Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak, dinleyerek değil.
Bildiklerini bana neden anlatmadığını anladım.

Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış.
Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım.

Sevmek ile sevilmenin yolu önce kendini sevmekten geçermiş.
Neden kendine aşık olduğunu anladım.

Acı, doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden.
Neden hiç ağlamadığını anladım.

Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş.
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım.

Ve sevilenle ağlayamıyor, kaçıyorsan ondan, çaresizliktenmiş.
Senin acın için odamda tek başıma hıçkırıklarla ağladığımda anladım.

Bir insanı herhangi biri kırabilir ama bir tek çok sevdiği acıtabilirmiş.
Çok acıttığında anladım.

Fakat, hak edermiş sevilen onun için dökülen her bir damla gözyaşını.
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım.

Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet.
Yüreğini elime koyduğunda anladım.

Tek başına ayakta durabilecek kadar güçlüysen, yanında tutanlar varmış.
Neden hiç yalnız kalmadığını anladım.

Ve Sana ihtiyacım var, gel diyebilmekmiş güçlü olmak.
Sana git dediğimde anladım.

Biri sana git dediğinde, kalmak istiyorum diyebilmekmiş sevmek.
Git dediklerinde gittiğimde anladım.

Dostun seni bir kez terk edermiş, bin kez değil.
Aslında hep yanımda olduğunu anladım.

Ve bir kez terk etti mi seni, affetmek çok zormuş,
Ben de affedemediğin şeyin ne olduğunu anladım.

Sana sevgim şımarık bir çocukmuş her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan.
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım.

Özür dilemek değil, affet beni diye haykırmak istemekmiş, pişman olmak.
Gerçekten pişman olduğumda anladım.

Affedemem, çok geç demek gururdan başka bir şey değilmiş
hâlâ sevgi varsa içinde eğer.
Tutsak kalbimin kapılarını kırıp, içine baktığımda anladım.

Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş,
sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış.
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım.

Ölürcesine isteyen, beklemez, sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi.
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım.

Sevgi emekmiş, emek ise vazgeçmeyecek kadar
ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş. Anladım...



we tüm bunları yazık ki herşey tükenince anladım......

+++++++++++++

Artık senden hiçbir şey istemiyorum. Olmak istediğim adam olamadım, biliyorsun. Olmamı istediğin adam olmaya da çalışmayacağım artık. "Senden vazgeçmek en zoru" derdim ya hep, sen böyle yaptıkça kolaylaştı gitgide. Galiba artık sensiz yapabileceğim. "Bazı savaşlar kazanılmaz" der bir şarkıda. Bazı zaferler elde edilemez. Elde edilseler bile bir değerleri kalmayacak kadar yıpratırlar insanı. Sen işte böyle zor bir zaferdin. Ve ben bu zaferi kazanmaya çalışmaktan vazgeçtim.

Hayatı boyunca amortilerle idare etmiş biri olarak rahatlıkla söylebilirim ki sen bir erkek için büyük ikramiyesin. Ama ben şans oyunlarına inanmıyorum artık... Adalete de inanmıyorum tabii. Çünkü hayat adil olsaydı, hakedenler, sabredenler; beklediklerini,istediklerini alırlardı.

Başka bir şarkı şöyle der: "Hiçbir insan ada değildir. Beklediği iyi şeyler mutlaka bir gün ona gelir." Bu şarkıya da inanmıyorum ben. Dünya üstünde hala iyi şeylerin yazgılarını bulmasını bekleyen binlerce insan, binlerce ada var bence. Oysa yazgı diye birşey de yok...

Yapmam gereken şeyi yapacağım şimdi. Kendimin olan bir yer yaratıp, kimsenin dokunmasına izin vermeyeceğim. Tıpkı senin yaptığın gibi kendi kendime alışacağım. Tıpkı senden öğrendiğim gibi yakınıma kimseyi yaklaştırmayacağım; kimseye karşı bir adım bile atmayacak, gelip kapımı çalanlara "tadilatta" olduğumu söyleyeceğim. Senin gibi olacağım: tuhaf, ulaşılmaz ve puslu... Ve sen benim gibi bi adamı bu hale getirdiğin için üzüleceksin, tabii hala umrunda olan bir şeyler kaldıysa...