Aynalar

[GooD aNd EvıL]

AYNALAR

Ah nasıl da ölümler buldunuz kendinize nasıl da

Nerede gözünüz nerede kulağınız nerede kalbiniz

Sahi nerede kalmıştınız siz

İşte bir daha giriyoruz ilk yaza

Bir daha akşam oluyor

Bir daha çığlığı duyuluyor mu şeytanın.



Kırk bin kere maşallah diyorum

Kimse bakmasın kimsenin aynasından kendine

Buyursun burnundan soluyarak

Deccal gelsin

Şeytan gelsin

Ateşi harlı

Ateşi kendinden

Aman ha aynalar çatlamasın aniden.



Ah aynacı kalbimi alsan da aynaya

Baksam baksam ağlasam

Korkuyorum ey dağlar umuyorum ey dağlar

Geldi oturdu ayak ayak üstüne attı

Başladı anlatmaya putunu

Ama nasıl ama nasıl ama nasıl dedim

Hep o eski bildik masal

Al putunu başına çal

Ah aynacı kalbimi alsan da aynaya

Baksam baksam ağlasam.



Kahramanca bir duruşu vardı aynaya karşı

Uçurtuyor gibi hayallerini zakkum

Ağzını açıyor zebani

Kömür karası vede ölünmemiş darağacı

Üstelik haytanın biri

Kendine başka buluyor ölümleri

Belki de bu uğultulu kara fücur besteler

Belki de bu beton yığını evler

Bu vapur dumanları

İşkenceler.



Aynaya baktım yok oldu kocaman dilli dev

Bu kadar mı olur ancak kime ne olmak fiili

Çarşının kalbine merhamet ola

Merhamet ola çarşının kalbine ey

Sarı başak doyur beni çoğalt hüznümü benim.