Ah Lübnan

[GooD aNd EvıL]

Ah Lübnan

okyanus derinliklerinde kalmış vefa sesleri
toprak doymuş, ağaç doymuş kan ile
enin gökyüzünü çınlatmakta
yılların yorgunu lübnan
ah Lübnan
Lübnan ağlamakta
Lübnan kan kusmakta
ah Lübnan
meş’um halin, zor kaderin
kardeş hâin, dost hâin, yâr hâin,
komşu hâin, dünya hâin
ah Lübnan
kırık dalların
Kan donuyor hafzala almıyor
Lübnan sana ulaşmıyor yollar
Çiçekler solmuş,
kurumuş yüzleri yere bakıyor
açmamak üzere bir daha utancından
yağmur tanelerine nisbet kan yağıyor
kızıl gökyüzünden
kan yağdırıyor
ah Lübnan
Lübnan ağlıyor
Tiz bir ses geliyor uzaklardan
Azrail’i çağırıyor
Peşinden saniyeler sadece, ama senelere bedel
Zamanla yarışmakta, gitgide yaklaşmakta
Ölümün ayak sesleri bunlar
Asab bırakmıyor
Ve kulaklara sığmayan kıyamet, korkunç patlama
Bir zamanların menekşeleri
Şimdi barut kokmakta
Ölüm solumakta
Ah Lübnan ah
Lübnan ağlamakta
Lübnan
ölmüş insanlığa yas tutmakta
Ey seller gibi akan gözyaşlarım
Ey yüreğime sığmayan yüreğim
Ey ruhum, can olarak bildiğim, yoldaşım
Yâr olarak gördüğüm
Ses verin bana
El verin
Uzanayım, medet bulayım
Lübnan’a, can Lübnan’a uzatayım
Lübnan’a yapışayım
Yâr olayım
savaş değil bu, harp olamaz
bu hain tuzak, kurt kapanı
bu değerlerin öldüğü
insanlığın yok olduğu
günahsız bebelerin, tutsak annelerin
beli bükük dedelerin, silahsız bir milletin
acımasızca, kalleşçe avı
Ah Lübnan vefasızlar diyarı
Ah Lübnan gayzlar otağı
Ah Lübnan namertlerin tuzağı
Ah Lübnan çirkin oyunlar kurbanı
Lübnan ah Lübnan
Lübnan ağlamakta
Lübnan
İnsanlığı ölmüşlere yas tutmakta