ArmaĞan

**GooD aNd EvıL** · 10-28-2007, 09:59 AM

ARMAĞAN

-I-
ölümsüzlük yalan, diyordu zaman
dinle bak, içindeki o lacivert uçurum
derin bir kuyunun hüzünlü şarkısıyla
çağırıyor seni hiç usanmadan

ama sen ölüm yokmuş gibi sev
ve dinle sevincin şarkılarını
hayat ağacının yapraklarından

çünkü yapraklar da uçuşur bir gün
sensiz de eser rüzgâr çıplak ağaçlarda

an kısadır ve aşk bir armağandır sana

-II-
duyuyordum, dinlemeyen ruhumdu
kalbim yalnız bir savaşçının korkularıyla
uçurum kadar derin bir hayat arıyordu

ve gerçek, melankolik bir anın aynasında
söndürdü kalbin ışıklarını
simsiyah labirentte meşalesini yakan
zamansız bir tanrı gibi belirdi zaman

ölüm, dedi tendeki sureti içindeki aynanın
alnında gezdirirken yalnızlık ellerini
an lacivert bir yalandır kendi zehrine tapan
acımadan emzirir zehriyle düşlerini

sordum ona, gerçek hangi yüzün senin?
dedi; ben gerçeğim, senden başka yüzüm yok
ölüm sensin ve ölüm tek sevgilimdir benim

-III-
kristal bir fanusa kapattım çığlığımı
sunmak için sonsuz tapınağın ilahlarına
hep birlikte girdik anın lacivert kapısından
ben, yıkılmış düşlerim ve aşk ve yalan

sunak taşında sessizce bekleyen zaman
merhamatle baktı uzun uzun yüzüme
dedi; acelen ne, şimdi gerçeksin, bu an
ölüm ülkesinden senin için çaldığım
ve sana verdiğim tek armağan

unutma düşlerini, kalbindeki gerçeği
çünkü yalan olacaksın birazdan

10-28-2007, 09:59 AM	#1
GooD aNd EvıL Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 281,268 Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts Üye No: 44033 İtibar Gücü: 57914 Rep Puanı : 34658 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	ArmaĞan ARMAĞAN -I- ölümsüzlük yalan, diyordu zaman dinle bak, içindeki o lacivert uçurum derin bir kuyunun hüzünlü şarkısıyla çağırıyor seni hiç usanmadan ama sen ölüm yokmuş gibi sev ve dinle sevincin şarkılarını hayat ağacının yapraklarından çünkü yapraklar da uçuşur bir gün sensiz de eser rüzgâr çıplak ağaçlarda an kısadır ve aşk bir armağandır sana -II- duyuyordum, dinlemeyen ruhumdu kalbim yalnız bir savaşçının korkularıyla uçurum kadar derin bir hayat arıyordu ve gerçek, melankolik bir anın aynasında söndürdü kalbin ışıklarını simsiyah labirentte meşalesini yakan zamansız bir tanrı gibi belirdi zaman ölüm, dedi tendeki sureti içindeki aynanın alnında gezdirirken yalnızlık ellerini an lacivert bir yalandır kendi zehrine tapan acımadan emzirir zehriyle düşlerini sordum ona, gerçek hangi yüzün senin? dedi; ben gerçeğim, senden başka yüzüm yok ölüm sensin ve ölüm tek sevgilimdir benim -III- kristal bir fanusa kapattım çığlığımı sunmak için sonsuz tapınağın ilahlarına hep birlikte girdik anın lacivert kapısından ben, yıkılmış düşlerim ve aşk ve yalan sunak taşında sessizce bekleyen zaman merhamatle baktı uzun uzun yüzüme dedi; acelen ne, şimdi gerçeksin, bu an ölüm ülkesinden senin için çaldığım ve sana verdiğim tek armağan unutma düşlerini, kalbindeki gerçeği çünkü yalan olacaksın birazdan __________________ Buraya Kadarmış ..

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)