Batan Güneşle Ölüm

**GooD aNd EvıL** · 01-06-2008, 09:56 AM

Bitimsiz ******* yaşanır yokluğunda
Gidişinle solar en parlak güneşler
Hayalin kibrit olur gözlerimde
Karanlıkta bir külü ateşler
Hasretin zehirli bir ok şuramda
Öldürmez de ondurmaz da
Derinleşir yokluğun çığ gibi
Adın çığlık olur dilime düşer
Ellerimde ölüm soğukluğu
Yuvarlanır adın yüreğime düşer

Umulmazlardan gelmiştin bana
Umulmadık bir anda
Yine umulmadık bir anda
Yitip gittin bir ummanda
Gittin sen bir bilinmeze
Geri dönülmeze gittin
Gayrı boş yeni ümitler ekmek
Nafile senden hala medet umsam da

Hayalin beynimde bir kurt
Kemirmede ömrümün kalanını
Düşünmeden edemem yine de
Yokluğunun varlığı alır tüm zamanımı
Odamda şekil değiştirir eşyalar
Neye baksam seni görürüm
Sokak lambaları kırılır dışarıda
Hayalin ışımaz olur sonra
Cılız bir gölge duvarlarda
Gözlerim öylece kalakalır

Bir hayal el bile tutmaz elimden
Yüreğim burkulur ince bir sancıyla
Gelirsin belki bir gün inancıyla
Tutunurum umut kırıntılarına
Damla damla eriyor yanan mumda
Ömrümün son demleri
Öyle bir nokta koydun ki zamana
Dün, bugün, yarın - sildin gittin herşeyi

Dalımda açan filizler solgun
Yüreğimde yeşeren ümitler ölgün
Her şey yitti gitti her şey
Alıp başını gittiğin gün
Gündüzler şimdi zindanım
******* çekilmez hicranım
Sızlıyor inceden inceden her yanım
Nedir bu hayal kapımda gördüğüm?

Seni bir ömre bedel bilmiştim
Kana kana içilen su gibi
Su içmeye inen ceylanın korkusu gibi
Hep var olacak demiştim
Hatırlarım dün gibi hala
O mel'un Nisan akşamını
Yaz yağmuru gibi
Saman alevi gibi
Bir başka çıkıverdin karşıma

Başladı o yolculuk meçhule
Adımlarımı yavaş atsam da nafile
Fırtınaya kapılmış gemi misali
Yelkenlerim fora uçuyorum
Kalmamış sığınacak liman
Okyanuslar ortasında batıyorum
Sana olan aşkımı avaz avaz
Rüzgarlara haykırıyorum

Titriyor anarken adını dudaklar
Yakın oluyor yokluğunda ıraklar
Bilmezdim ölüm bu kadar yakın
Yatağımın başucunda
Kendimi koyverdim iyiden iyiye
Sana götürsün beni taşkın ırmaklar
Varlığımın ebedi yokoluşunda
Kana kana içiyorum ölümü uğruna

Bir gün batımında doğmuştun
Bir gün doğumu battın içimde
Dağlara bir dolu kasvet yükleyerek
Gündüzler ******* eş oldu içimde
Ömrümü tükettim seni bekleyerek
Yüreğim hala atmada ağır aksak
Durdu duracak bir saat gibi tekleyerek

Doğuşunla gördüğüm o akşam güneşi
Bilir miydim gördüğüm son aydınlık olacaktı?
Çektiğim acıların kainatta yok eşi
Bilemedim, yazık, hiç bilemedim
Bu sevginin de sonu ayrılık olacaktı...

01-06-2008, 09:56 AM	#1
GooD aNd EvıL Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 281,268 Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts Üye No: 44033 İtibar Gücü: 57913 Rep Puanı : 34658 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	Batan Güneşle Ölüm Bitimsiz ***** yaşanır yokluğunda Gidişinle solar en parlak güneşler Hayalin kibrit olur gözlerimde Karanlıkta bir külü ateşler Hasretin zehirli bir ok şuramda Öldürmez de ondurmaz da Derinleşir yokluğun çığ gibi Adın çığlık olur dilime düşer Ellerimde ölüm soğukluğu Yuvarlanır adın yüreğime düşer Umulmazlardan gelmiştin bana Umulmadık bir anda Yine umulmadık bir anda Yitip gittin bir ummanda Gittin sen bir bilinmeze Geri dönülmeze gittin Gayrı boş yeni ümitler ekmek Nafile senden hala medet umsam da Hayalin beynimde bir kurt Kemirmede ömrümün kalanını Düşünmeden edemem yine de Yokluğunun varlığı alır tüm zamanımı Odamda şekil değiştirir eşyalar Neye baksam seni görürüm Sokak lambaları kırılır dışarıda Hayalin ışımaz olur sonra Cılız bir gölge duvarlarda Gözlerim öylece kalakalır Bir hayal el bile tutmaz elimden Yüreğim burkulur ince bir sancıyla Gelirsin belki bir gün inancıyla Tutunurum umut kırıntılarına Damla damla eriyor yanan mumda Ömrümün son demleri Öyle bir nokta koydun ki zamana Dün, bugün, yarın - sildin gittin herşeyi Dalımda açan filizler solgun Yüreğimde yeşeren ümitler ölgün Her şey yitti gitti her şey Alıp başını gittiğin gün Gündüzler şimdi zindanım *** çekilmez hicranım Sızlıyor inceden inceden her yanım Nedir bu hayal kapımda gördüğüm? Seni bir ömre bedel bilmiştim Kana kana içilen su gibi Su içmeye inen ceylanın korkusu gibi Hep var olacak demiştim Hatırlarım dün gibi hala O mel'un Nisan akşamını Yaz yağmuru gibi Saman alevi gibi Bir başka çıkıverdin karşıma Başladı o yolculuk meçhule Adımlarımı yavaş atsam da nafile Fırtınaya kapılmış gemi misali Yelkenlerim fora uçuyorum Kalmamış sığınacak liman Okyanuslar ortasında batıyorum Sana olan aşkımı avaz avaz Rüzgarlara haykırıyorum Titriyor anarken adını dudaklar Yakın oluyor yokluğunda ıraklar Bilmezdim ölüm bu kadar yakın Yatağımın başucunda Kendimi koyverdim iyiden iyiye Sana götürsün beni taşkın ırmaklar Varlığımın ebedi yokoluşunda Kana kana içiyorum ölümü uğruna Bir gün batımında doğmuştun Bir gün doğumu battın içimde Dağlara bir dolu kasvet yükleyerek Gündüzler ***** eş oldu içimde Ömrümü tükettim seni bekleyerek Yüreğim hala atmada ağır aksak Durdu duracak bir saat gibi tekleyerek Doğuşunla gördüğüm o akşam güneşi Bilir miydim gördüğüm son aydınlık olacaktı? Çektiğim acıların kainatta yok eşi Bilemedim, yazık, hiç bilemedim Bu sevginin de sonu ayrılık olacaktı... __________________ Buraya Kadarmış ..

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)