|
01-13-2008, 10:25 AM
|
#1 |
|
Aşmış Üye
 
Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57913
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Beni Bekliyor Yalnız Ve Çok Ölmek
Beni Bekliyor Yalnız Ve Çok Ölmek
Kanayan benim Göğsünde sonbahar yaprakları hışırdayarak Kuru bir şehvetin armağanı önünde Diz çöküp baş eğen sokak Ağlayan senin seçimin Çünkü yarım kalmış aşk Kara ırmağın düştüğü derinlikte Saklıyor kanlı bitişini Sen hiçbir şey görmedin Duvara asılı resim gibi Hep önüne bakarak sustun Sokak eşkıyalarının İğdiş edilmiş boğa gibi böğürerek Sırtında erkek yorgunluğu Akşamın koynuna girerken Evlerin sekiz şiddetinde çatırdamasını Görmediğini bir kenara bırak Kahpe avazın Gül bahçelerini gündüz gözüyle Tarumar etmesini de görmedin O kadar gömülmüştün ki ağır batağa Başkasının acısı masaldı senin için Görmezden geldin Körpe kentlerin puşt bir yalnızlığa *******i bedelsiz terk edilişini Mevsim kış vakit ikindi Son kalan ferhat dağlarda mahzun şimdi Kanayan benim evet Yüreğinin gölgesine sığınarak Teslim olup arsız gülüşlere Bağırsaklarındaki ağrıyı boşaltan sokak Öğüren senin seçimin Oynak bir kalçanın tüm becerisini göstererek bulut Sürükleniyor dokunsan ağlayacak gibi rüzgarın önünde Sen affedilmeyi unut Gün ortası sensiz sevişiyor sokak Suçların en büyüğü Kentin ırzına leke süren Bir sokak eşkıyasının peşinden Oyunsuz kalmış çocuk gibi ağlamak Bütün kentleri sorgudan geçirip Ateşlerin söndüğü gün yatağına Şair bozması şövalyeleri alarak Sabahı öylesine masum bir fotoğrafla Nasıl karşıladığını öğrenmeliğim Yoksa ihanet seni de yoklayacak Ve sen yalnızlığın suretini unuttuğun an Ben dayanamayacağım yeni bir serüvenin Ansızın kanadımı kırmasına Eksik zamanlı hücrelere Sorgu sonrası bıraktığım resim Vahşetin dişlerine astı gömleğini Çılgınlar partisini yeni savmış bir gece Kendi içinde eriyen çığlık Kül hayatı sarsarken Ağaçların dayanıklı olması kimin umurunda Ölmek kaç harfe yükler bedelini Kimliğin anlamı ne Bu kent kum çakıl çimento çelik yer Soluğu karbondioksit Kucağında büyük yalnızlığı besler Bir avuç gökyüzü ile avutur insanları sürgit Kanayan benim Çoğalan düşleri dağıtırken Suyunu toprağa vermekten sakınarak Acıyı büyüten sokak Ardında hiçbir şey bırakmadan giden Senin seçimin Her insan kendi fecrinde sorgulanmalı Ve dokunulmaz bir şey bırakılmamalı mahşere Olasıdır belki yeniden dönerim kente Yanıma alarak eski yaralarımın uğultusunu Dostların kapısını çalarım yine Kitap arasında verdiğin gül kurusu İncitiyor yüreğimi hala Durup dururken söner mi kasırga Ve bir kıyıda kaldıysa Her derde devadır kusursuz sevişmek Evimin önünde ve her an pusuda Yazgısı sahibine bağlı bir hayvan gibi Bekliyor beni yalnız ve çok ölmek Kanayan benim çünkü.
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|
|
|
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Threaded Mode