Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Acılar Demlenirken
Ya da her sineye çekişte
yaptıklarını,
daha çok süzmeliydim acımı.
Çok önemli sonuçlar doğuracağını kestiremediğim,
başta basit gibi görünen
bu üşengeçlik sonrası şimdi,
acılarım tüm çapaklarıyla
beynimde, kalbimde,
bu çok klişe “aşk organlarının” (!) haricinde
daha bambaşka yerlerde vücuduma ait.

Durup durup ilişkimi gözden geçirme uğraşlarım da
yoruyordu beni açıkçası.
IMF’nin bilmem kaçıncı gözden geçirmesi gibi de değil
hani üstelik. Parasal bir şey değil yani. Aksine,
tam anlamıyla ruhsal bir analiz çabası.
Ruhla ilgili tüm sorguların çok yorucu olduğu da herkesçe bilinir.

Yoruluyordum, her şeyde yoruluyordum.
Aklımın en azından yarısı belki de 151/200 ü sendeydi: bizdeydi.
Matematik yapmaya çalışırken, ağzımla bateri ritimleri tutarken, yemek yerken…
Filanken ve falanken… Yine oturdum bir şeyler karalıyorum işte. Acılarım azalacak sanki dünyadaki en iyi şiiri (?) yazsam!

Azalır ama ya değil mi? Bak yine tereddüde düştüm. Ne yapacağız şimdi? “Bir dediğin bir başkasını tutmuyor” suçlamanla, “Tereddüde herkes düşer” savunmamın karşılıklı mücadelesini izlemek de istemiyorum. Onu istemiyorum, bunu istemiyorum... Ya ben vallahi yorulmuşum. Beni yorarken yorulmadın mı hiç?

Neyse bitti işte. Oh! Bu sefer galiba bitti. Kaçıncı “bu sefer galiba” deyişim kimse bilmez ama ““bu sefer galiba bitti.”” Ve ilk kez bu kadar cesur, umarsızca söylüyorum bittiğini: bittiğimi. Bitmesi bir şeyin, ona dair kıvranmaların da bitişi midir? Yoksa yeni bir “acıları diyarı”na giden yol mudur? Bak bunu da bilmiyorum galiba.

Neyim ben? Ne oldum? Neye döndüm?

“Artık acılarım azalıyor” demiştim aslında,
Böyle bir azalma olayını hiç yaşamayacağımı sansam da…

Neyse salla! Acılarımı bir şiirle ifade edip rahatlamaktansa,
Bir şiire başlayıp, onu yarım bırakıp: “Neyse” demek… Yani boş vermek…
Öylesine rahatlatıcı ki arasıra…


31 Temmuz 2006, Didim/Aydın


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Acil Servis
Yürümek;
DURMAK.
Koşmak;
YÜRÜMEK!


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Ah o sın, o sın
Tek başınayken,
yalnızsın.
Sevgilin varken,
yanmışsın.
Dostun varken,
sıcaksın.
Sen doğarken,
ağlarsın.
Ve ölünce,
cansızsın.
Bir tek kalır Ad' ın.

29 Ağustos 2005, Bursa.


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

An
zaman küstü bana,
ağlamadAN
'bir oğlum var'
dedi, zamAN.
hiç girmemiş mısralarımın
-mürekkebini kâğıtla kesip-
arasına AN.

*

oysa hiç duvar örmedim mısralarıma.
örmüş olsam da
mermiden hızlı koşAN
delerdi duvarı
bulurdu mısrasını

tel örmüş olsaydım bile
usulca gelip geçerdi
minnacık baklavalardan
işine gelince kocamanlaşAN
işine gelince ufalAN

*
istese;
geçip siniverirdi
harflerimin arasına AN
dolaşırdı 'A'daki açıklığı
salon sanAN
üçgen odaya kapanAN
'b'yi koltuk sanıp
arkasına yaslanAN
'U'yu küvet sanıp
yıkanAN
'j'nin noktasına ı yı çivi yapıp 'T'yi çakAN
şemsiye bile yapan
üşümesin diye kardAN!

*
akşam tepsilerimde yokmuş
demek ki AN
geleceği yutkundum afiyetle
bir heyecAN
geçmiş
ince bağırsağımda bile sindirilemezdi benim
boka kokAN!
ağzıma attım şimdinin saniyelerini
dakikalara çeviremeden yutuverdim
ben pişmAN

*
an bana kızgın anlaşılAN
bir şiir üflüyorum inAN
adına bak,
adımı AN!

21 Eylül 2005 / Bursa-01.13


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Ankara
Allah belanı vermesin Ankara!
Versin diyesim geliyor, ama vermesin!
“Sana gitme demeyeceğim, ama gitme lavinya” gibi!
Ooofff off Ankara, birazdan döneceğim sana…


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Aptal Sigaram
Yine yetim kaldı sigaram
uykunun kroşesini yemiş
gözlerimin gölgesinde

Gazoz şişesinin içindeki ortam
düşündüm ona öğretsin diye

Hayatı öğrenmeli sigaram
asitlerle işbirliği yapıp
özgün bombalar tasarlamalı

Aklı var aklı!
beyin hücrelerimi çaldı

Sidiğimdeki azotları didiş
C4-M4 n'aparsan yap,
terör estirsin de...

Sigaram sigaram
an'a kadar bok yememiş
yedirmiş haram

Farklı markalara çullan
seviş, sote bir yerde;
mesela tütün bahçelerinde

Öpünce sabah seni
yanıtlayamazsan
halin duman

Herşeyi sor
oofff duman

Farklı ölü babalara sor gerekirse
'O harfi' yapınca sabah
iyi dans edemezse nefesin
acımam
çakarım kibritin tersiyle

tadın bozuktu kankam
ceza olsun sana;
leş ortakların küllükte türemiş
bak ve kork;
ölüm neymiş

çıkardım paketimden ama
terketmedim, korkma

odaklan gece boyu
dibindeki leş mezarına
faniliği bile kavra

yorgan morgan yok sana
soğuğa da alış!
gazozu da bitirme
8 saat bekle
nezarethanede

o gazoz bi biterse
seni
tükürük sıkıp, vuracağım

yetim kalmış sigaram
ağlama, tamam
sabaha kadar dayan!


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Arkadaşlık Aşkı Üfleyerek Yerse
Menzili düştü gözlerimin
dönerken sesim dilenciye
Verilmiş sözlerim var, yapamam
aşkla konuşamam
Dürüstlük kurban gidiyor
tüm isteklere!

Gelir misin diye iddiaya girdi
bütün teknolojiler
Ah! Sevmesi kolay da
sevilmek olay
bu nöbetleşe siluet sergisinde

sabır mı bir güç ifadesi
yoksa içini dökmek mi
daha onurlu
unutuyorum aşkı zamanla belki
ki bağırıyor kendini
bu rahat ninni
adı arkadaşlık
besbelli

ışık bile duruyor kırmızısında
hani o kadar durağan yani etraf
omzumda yanağının sessizliği
en öldürücü tokattan daha çılgın
siluetler aşktan daha korkunç bazen
bilmem anlar mısın…

aşka kokarken arkadaşlık anlayışım
üfürüşün çok kuvvetli
bastırıyor aşkı içimdeki
tamam hadi arkadaşız ama
ne çıkar işte oluversek
aradaşk ki!

23.06.06, Bursa


Ali İlik

[GooD aNd EvıL]

Artık
Önüm artık bulanık.
Yeşil kuru karanlık.
Dinlemek..

Geçmiş acı,
bu ruhumun baş tacı.
Zorundalık..

Şarkılar hep geçmişi hatırlar,
belki seni anar?
Ben de bilmediğimi..

Bulutlar hep seni anar.
Üstüme bir siyah gül konar.
Artık...

Anlat benim hayatım,
Hep yanınday(d) ım.
Toprak niye sinsi?
Nedir bu nefretimsi?
Artık bitti mi?
Artık? Yooook! yo yooook! Yoh! Yuh! >hıı? ! !

Mutluluk uzak, hüzün varken...
Bitmeyecek olan bu hüznüm.
Değersiz artık öğüdüm.
Benim için değil erken.
Derken..

Telefonlar hep uzun..
Mesajlar tükendi uykuda
Kış geliyor, yaz suskun.
Tükeniyorum ben lütfen susun!

Artık psikolog değilim!
İstifam kabul edildi.
Artık bilim adamı da değilim.
Çünkü bilinçdışı gözlem gücüm tükendi.
N'olur sev beni!

Artık sormamak istiyorum.
Bilmek istemiyorum.
Girince çıkmaz bir yola,
Dostum ben harbi gidiyorum.

Sigaram benim lanetli dostum.
Ben, dostum, tükeniyorum.
Kalemlerime iyi bak.
Çünkü onlar benim güçsüz haykırışlarım.
Ve onları ben,
ölünce de seviyorum.

Kusuruma bakma n' olur
Senin gibi harbi yazamam.
Dilerim mutluluk senin olur.
Dostum ben yemin ettim!
Gidiyorum!


İstanbul, 2004.

[GooD aNd EvıL]

Ayışığı
Ay!
Işığı kapat!
Bana bak, hey ay!
Mayışıklığı bırak!
Güneşe bir tokat at!

29 Ağustos 2005, Dünya.

[GooD aNd EvıL]

Aynı
Yarım saat
ten biraz fazla: 00.35

Yook işte metrooo.

Yürüsene dostum, yiyosa,
Maslağa.
3 saat sürer.

2. köprü zaten burda.
burdaysa 1 saatte gidersin,
Ordaysa 3!


2004, İstanbul.


Ali İlik