Mehmet Dumanlı

[jockeя]

Adı............

Aşkları, sevdaları, özlemleri bir başkadır,
Gözyaşları, hisleri, çılgınlıkları hep aşkadır,
Aşk dediğin ne ki senin, kim kimi sevmiş mi?
Ondaki aşk bunlar değil, onda aşk bir başkadır.

Sever deliler gibi sevdiğini söylemez gizler,
Fırtınalar kopsa da içinde dosttan bile gizler,
Yaşlar akarken içine, gözler hıçkırığı gizler.
Ondaki aşk bunlar değil, onda aşk bir başkadır.

Yorulmaz, yılmaz, solmaz daha neler neler,
Bin kez yutkunur, susar bir kez söyler,
Yaralı kuş gibidir, yaralı kuşları besler,
Ondaki aşk bunlar değil, onda aşk bir başkadır.

Dışından dağ gibidir, yüreği ise yufka mı yufka
Onunla bir başka bakılır, bir başka ufka
Acılar kendinde saklı, tebessüm ise vücutta hırka,
Ondaki aşk bunlar değil, onda aşk bir başkadır.

Adı gibi özel, adı gibi güzel, adı gibi narin,
Hep bellidir, güzeldir onun dağarcığında yarın,
Kim istemez olsun benimde böyle bir yarim,
Ondaki aşk bunlar değil, onda aşk bir başkadır.

Tanımalısın, tanımalısın, yakından tanımalısın,
Tanımadıysan, tanımadığına hayıflanmalısın,
Tanımadan öncesini tanıdığında yok saymalısın,
Ondaki aşk bunlar değil, onda aşk bir başkadır.

Sevene aşk, dosta aşk, arkadaşa aşk, yaşama aşk,
Yaşarken yaşadığına inat, sonuna kadar aşk,
Bu kadar çıkarsız olabilir, bu kadar, bu aşk,
Ondaki aşk bunlar değil, onda bir başkadır aşk.

08.11.2007


Mehmet Dumanlı

[jockeя]

Ahmetler
Küçücük bir oda, ışıksa loş
Soğukmu soğuk hava, mevsim kış.
Soba var, amma yakacak yok
Yokluk var, amma varlık yok.
İşte öyle günlerden bir günde,
Üçümüzün ortak giydiği siyah paltoyu,
Ahmet giydi sırtına, tuttu yolu.
Şaşkın bakışlar arasında daha sormadan,
Çoktan uzaklaştı, kayboldu yoldan.
Ahmet'i anlatayım isterseniz biraz size,
Çankırının bir ilçesinden diye başlayayım söze.
Toprak yok, varlık yok, ona inat babada yok.
Elleri nasırlı bir ana, çocuksa çok.
Beşincisimi, altıncısımı Ahmet?
Annesi dermişti oğlum sende medet.
Beni düşün, kardeşlerini düşün oku.
Burda kalmanın yokluktur sonu.
Bak ağabeyin okumadı ne halde!
Kızkardeşin ise yakında evlenir herhalde?
Kurtuluş sende, sen kurtar bizleri,
Git oku emme iyi oku, kır zincirleri.
İşte Ahmet öyle bir Ahmet ki yüklü,
Daha yaşı neki omuzları çöktü,
Gündüz okul, gece iş derken,
Sıcak aş, sıcak yatak görmeden,
Kovalandı, kovaladı günleri, ayları,
Uykusuzum, yorgunum, açım demeden.
Daha anlatacak çok şey var, çok,
Anlatmaya ne zaman nede gücüm yok.
Bitirdi Ahmet bitirdi okulu, sonunda,
Bir diploması olmuştu Onunda.
Sanki herşey şimdi çözülecekmiydi?
Makus talihi sil baştan yenilenecekmiydi?
Öyle sananlar yanılmışlardı,
Ahmet'i ise yanıltmışlardı.
Bir geçmişine baktı birde geleceğine,
O inanmıştı okul bitince rahat edeceğine.
Oysa öyle değildi, öyle hiç olmadı,
Ahmet'te anladı amma geç anladı.
Ahmet'i o günden sonra gören oldumu bilmem,
Biz hiç görmedik, haberde geldi diyemem.
Ne zaman kış günü siyah paltolu
Birisini görsem, Ahmet derim gözlerim dolu.
Bu hayat kaç Ahmet yedi bitirdi kaç?
Yoklukta varlık, varlıkta yokluk güç.
Ahmetler ölmedi, ölen umutlar,
Dileğim o ki mutlu olsun yarınlar.


Mehmet Dumanlı

[jockeя]

Ankara' ya Sevgi
Öyle sevmiştim ki, doyasıya bakamadan,
Bir nefes olup ciğerlerime akıtamadan,
Hasret ateşini içimde soğutamadan,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Kucaklasaydın beni, bırakmasaydın,
Sen benden ben senden ayrı yaşamasaydım.
Hiçbir şey yapamasan da el sallasaydın,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Oysa seninle aşkımız ta doğuştan başlar,
Bazen sessiz,bazen habersiz olmuştu bu aşklar
Bunca yıl sonra neden aktı gözlerimden yaşlar,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Dile kolay tam kırk yıl, yıllanmış bir sevda,
Sana bakarken bile içime saklanmış bu sevda,
Yakmış beni için için büyümüş bu sevda,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Dolaştım çok ******* farkında mısın bilmem,
Gündüzleri hiç ağlamadım nedendir bilmem,
Seni çok sevdim, sen sevdiğimi bilmen,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Şimdi sen orada bense burada ayrıyız,
İkimizde de hareket yok, sanki razıyız
Yoksa biz ayrılıkların sevdası mıyız,
Ayırdılar senden, ayrıldım senden.

Ah ilk göz ağrım, ilk aşkım, kara bahtım,
Ah çok sevdim seni, sevmeyedir yine ahtım,
Alın yazımsın sen benim, benim payitahtım,
Ayırsalar da senden, seviyorum seni Ankara.

03.10.2007


Mehmet Dumanlı

[jockeя]

Ansızın
Bir sızı kaplar ta şuramı,
Kaplarda sarar, sarar dört bir yanımı,
İçimden bir şeyler uçar uçar giderde,
Bilmediğim kuytulara,
Bilmediğim mechullere
Ansızın.
İşte ozaman dur demek gelip geçer,
Geçer aklımın bir köşesinden,
Bilemem kime, niye dur demek gerek diye,
Uçuşan umutlara mı?
Kaybolan yıllara mı?
Gidipte dönmeyen sevgilere,
Ya da sevgililere mi?
Yoksa, yoksa,
Ağarmış saçlardaki kaybolan siyahlara mı?
Ansızın.
Yine bir köşede kalmış,
Yaprakları sararmış,
Belliki yıllardır açılmamış,
Gönül defterine mi sormak gerekir?
Onca siyah beyaz resim, yerini
Renkli ancak boş resimlere bırakmış,
Siyah beyaz renkler gibi sade gönül dünyası,
Anlamsız, renkli sanılan renklere boyanmış.
Bir titreme ta ayak uçundan,
Ta baş uçuna kadar,
Ansızın.
Bir fırtınaki yıllardır içimizde koparken,
Neden yağmurlar gözden akar?
Ya ümütsizce bakan,
Ya baktığında yakan,
Gözler,
Kapanır
Ansızın.
Hiç açılmamış defterler gibi,
Hiç yaşanmamış aşklar gibi,
Hiç duyulmayan sesler gibi,
Hiç gülmeyen gözler gibi,
Hiç dünyaya gelmemiş gibi,
Ansızın.

05Temmuz 2007 Perşembe


Mehmet Dumanlı

[jockeя]

Ankara' yı Anlamak
Bir eski aşk şarkısını çalıyor canlı
Çok hoş bir mekanda isimsiz bir kemancı,

Soruyorum burası neresi kemancı
O diyor ki burası Yukarıayrancı.

Botanik, Seğmenler Parkı, in biraz daha
İniyorum biraz geliyorum Cinnah’a

Mevsim sonbahar aracın camı buğulu,
Değişmiş geçen yıldan bu yana, Kuğulu

Sağ tarafımızda sefaretler dizilmiş,
Ankara Otel, sanki yeniden dikilmiş.

Biraz aşağıda yeşil bir bahçe, temiz,
Ülkenin kalbi burası, burası Meclis.

Akay kavşağı diyorlar neden tepeye
Bir ucu Esat’a, biri Kocatepe’ye

İnersiniz Doksanaltılar semti denir,
Ahmetler Postanesini mi herkes bilir.

Gökdelen demişler çok eskiden adına,
Dikmişler onu Kızılay’ ın ortasına,

Otobüs durakları, Güven park yan yana,
Metroyu yapmışlar bunların tam altına.

Dörtyol burası, bu Cebeci’ ye açılır,
Maltepe tam zıddı, *******i yaşanır.

Bulvarı indikçe aşağı adım adım,
Sakarya’ da bulunur hem içim hem tadım.

Güneş heykeli karşılar yol ortasında,
Bir el duada Abdi İpekçi parkında.

Siz burası neresi demeye kalmadan
Sıhhıye der kuşlar daldan dala konmadan.

Konsertuvar, opera, radyoevi derken,
Ulus’ a bağlanır bütün yollar en erken

Atatürk ata binmiş duruyor orada,
Tunç bakışlı bir Mehmetçik ise sırada.

Ve Mehmetçik gösteriyor Hatip Çayını,
Ters istikamette de Ankara Garını,

Kestane ağaçları yolun sağı solu,
Unutursak ayıp burada stadyumu.

Uzanıyoruz yol boyunca aşağıya,
Dışkapı’ya varırız, yada varoşlara.

Bir ucu Altındağ’a döner o yolların,
Keçiören, Etlik, diğer ucu yolların.

Çok şeyi var Ankara’ nın anlatılacak,
Ankara güzel bir şehir, tam yaşanacak.


15.11.2007


Mehmet Dumanlı

[jockeя]

Anlaşılmaz
Anlaşılmaz bir kaç kelime,
Ardından da hıçkırık,
Gözlerinden yaşlar akarken,
Ümitler hepten kırık.


Mehmet Dumanlı

[jockeя]

Anne Nasıl Bir Şey
Ben dünyaya gözlerimi açarken
O dünyaya gözlerini kapamış
Ben anne anne diyerek ağlarken
Onun anneside ona ağlarmış.

Anne dediler anne, baldan tatlı
Anne dediler anne, çok şevkatli
Anne dediler anne, kara bahtlı
Ben annemi, annemi görmedimki.

Koklamadan sevmeden yavrusunu
Canından bir parça can yavrusunu
Belkide çiğerinin yarısını
Beni görmeden gözlerini kapamış.

Anne dediler anne, baldan tatlı
Anne dediler anne, çok şevkatli
Anne dediler anne, kara bahtlı
Ben annemi, annemi görmedimki.

Ben hiç tatmadım anne kokusunu
Hiç bölmedim kimsenin uykusunu
Kendim yaşadım karanlık korkusunu
Ben annemi, annemi görmedimki.

Anne dediler anne, baldan tatlı
Anne dediler anne, çok şevkatli
Anne dediler anne, kara bahtlı
Ben annemi, annemi görmedimki.

Hiç annemi görmediğim halde ben,
Anne anne diye ağlarım neden?
Anne demek nasıl bir şey ki bilmem
Görmeden severmiş her insan, hemen.

Anne dediler anne, baldan tatlı
Anne dediler anne, çok şevkatli
Anne dediler anne, kara bahtlı
Ben annemi, annemi görmedimki.



Mehmet Dumanlı

[jockeя]

Arayış
Üflemenin Fırtına Kopardığı Bir Zamanda
Fırtımalarla Başladık Biz Bu Yolculuğa
Ardında Binlerce Yıllık Tarihi Bırakıp
Anka Kuşu İle Kanatlandık Varlıkta Yokluğa

Asıl Yok, Ced Unutulmuş, Ati Hiç Yok, Yok Var
Benlik Yitirilmiş, Bedeni Terketmiş Cansız Ceset Var
Ya Bu Bedene Biçilen Kaftan Hayal Kumaşından
Halâ Rüyada Yaşayıp Hayattan Masal Anlatan Var.

Sizin Yalanlarınız Bitmez, Lakin Benim Yetmez Nefesim
Sizin Çatlamış Ar Damarınız, Benimse Müsaade Etmez Nefsim
Sen Kimsin, Kim Bunlar, Ben Kimim, Kimsiniz Siz
Üfürükten Fırtınaya Kapıldık, Fırtınayı Kim Dindirsin.


Mehmet Dumanlı

[jockeя]

Arkadaşımı
Sakin ol, ne bu hâl?
Yakışmıyor sana celâl.
Gönül yolu, gönül dolusun
Seninle eder herkes hasbihâl
Yada gönülde hemhâl
Bir tanesin, birde tane,
Sen gülücük demeti, hâlesin
Tende düşünce, düşüncede tensin.
Anlatılamayanların hepsi, bu sensin.



Mehmet Dumanlı

[jockeя]

Aşkım Sen
Aşkım sen, sevgim sen, muhabbetim sen.
Ah biçareyim, deliyim, seviyorum bir bilsen.
Sende benim gibi böyle aşkla sevsen,
Diyeceksin aşkım sen, canım sen, gülüm sen.


Mehmet Dumanlı