|
07-11-2008, 12:24 PM
|
#1 |
|
Aşmış Üye
 
Üyelik Tarihi: Jun 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 50,906
Teşekkür Etme: 70 Thanked 143 Times in 89 Posts
Üye No: 43266
İtibar Gücü: 12097
Rep Puanı : 59275
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Şimdi saat sensizliğin ertesi
Şimdi saat sensizliğin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ay aydın Avutulmuş çocuklar çoktan sustu Bir ben kaldım tenhasında gecenin Hiç uyumamış bir-ben Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin Ki bu yaşlar Utangaç boynun kolyesi olsun Bu da benim sana Ayrılırken hediyem olsun Soytarılık etmeden güldürebilmek seni Ekmek çalmadan doyurabilmek Ve haksızlık etmeden doğan güneşe Bütün aydınlıkları içine süzebilmek gibi Mülteci isteklerim oldu biliyorsun Şimdi iyi niyetlerimi bir bir yargılayıp asıyorum Bu son olsun, Bu son olsun.... Şimdi saat yokluğunun belası Sensiz gelen sabaha günaydın İşi gücü olanlar çoktan gittiler Bir ben kaldım voltasında gecenin Hiç uyumamış bir-ben Kafamı duvara vurmadan tanıyabilmek seni Beyninin içindekilerini anlıyabilmek Ve yitirmeden yüzündeki anlık tebessümü Bütün saatleri öylece dondurabilmek için Çıldırasıya paraladım kendimi Lanet olsun Artık sigarayı günde üç pakete çıkardım Olsun gözüm olsun Ne olacaksa olsun ! |
|
|
|
07-11-2008, 12:32 PM
|
#2 |
|
Aşmış Üye
Üyelik Tarihi: Jun 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 50,906
Teşekkür Etme: 70 Thanked 143 Times in 89 Posts
Üye No: 43266
İtibar Gücü: 12097
Rep Puanı : 59275
Rep Derecesi :
Cinsiyet : Erkek
|
Bu gün seni düşünüp, daldım yine derine
Hüzün tahtını kurdu, mutluluğun yerine Yıllar geçti peşpeşe, senden hâlâ haber yok Beyhûde, rastlanmıyor, nedense benzerine... Unutmak kolay olsa, bunu her kes yapardı Avunmak çâre ise, gönül bir pay kapardı Silinmez izler mevcûd, yüreğime nakşolmuş Öyle olmamış olsa, belki çoktan kopardı... Raftan aldım usulca, albümü karıştırdım Hayâlinin ardından, düşümü yarıştırdım Çatmışsın kaşlarını, içli, küskün bakışlar Yine senden habersiz, kalpleri barıştırdım... Mor menekşe elinde, ilk sayfada ki resmin Onun hemen üstünde, yaldızlı yazan ismin Hâtırâlar vuruyor, çekemiyorum artık Kim bilir nerelerde, özlettirdiğin cismin?... Son yazdığın mektubu, tuttum, aldım elime Okumayı istedim, ondan bir kaç kelime Olmadı, yapamadım, yutkundum da yutkundum Prangalar vuruldu, sanki bir an dilime... Orta sayfada bir gül, kurumuş yıllar önce Dayanamıyor artık, sızlatan bu dirence Hâlinden memnûn değil, mahzûn, boynu da bükük Besbelli ki acıyor, bana, benden çok bence... Ellerimin içine, koydum şöyle başımı Tutamadım, koyverdim, gözlerimden yaşımı Daha ne kadar sürer, yokluğunla dostluğum? Kendimi unutturdun, adım sabır taşı mı? Veremediğim yüksük, son sayfada duruyor Sanki o da kederli, sâhibini soruyor Hıçkırıklarım artıp, yığılıyorum yere Taşan gözpınarlarım, zannetme ki kuruyor!... Kanepeye yaslanıp, hüngür-hüngür ağladım Erkekler ağlamazmış, seller gibi çağladım Verem olurcasına, ciğerimi dağladım Yokluğunda varlığın, zâten tek avunduğum Bir gün dönersin diye, yine ümid bağladım... |
|
|
|
|
07-11-2008, 12:33 PM
|
#3 |
|
Aşmış Üye
Üyelik Tarihi: Jun 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 50,906
Teşekkür Etme: 70 Thanked 143 Times in 89 Posts
Üye No: 43266
İtibar Gücü: 12097
Rep Puanı : 59275
Rep Derecesi :
Cinsiyet : Erkek
|
u gün seni düşünüp, daldım yine derine
Hüzün tahtını kurdu, mutluluğun yerine Yıllar geçti peşpeşe, senden hâlâ haber yok Beyhûde, rastlanmıyor, nedense benzerine... Unutmak kolay olsa, bunu her kes yapardı Avunmak çâre ise, gönül bir pay kapardı Silinmez izler mevcûd, yüreğime nakşolmuş Öyle olmamış olsa, belki çoktan kopardı... Raftan aldım usulca, albümü karıştırdım Hayâlinin ardından, düşümü yarıştırdım Çatmışsın kaşlarını, içli, küskün bakışlar Yine senden habersiz, kalpleri barıştırdım... Mor menekşe elinde, ilk sayfada ki resmin Onun hemen üstünde, yaldızlı yazan ismin Hâtırâlar vuruyor, çekemiyorum artık Kim bilir nerelerde, özlettirdiğin cismin?... Son yazdığın mektubu, tuttum, aldım elime Okumayı istedim, ondan bir kaç kelime Olmadı, yapamadım, yutkundum da yutkundum Prangalar vuruldu, sanki bir an dilime... Orta sayfada bir gül, kurumuş yıllar önce Dayanamıyor artık, sızlatan bu dirence Hâlinden memnûn değil, mahzûn, boynu da bükük Besbelli ki acıyor, bana, benden çok bence... Ellerimin içine, koydum şöyle başımı Tutamadım, koyverdim, gözlerimden yaşımı Daha ne kadar sürer, yokluğunla dostluğum? Kendimi unutturdun, adım sabır taşı mı? Veremediğim yüksük, son sayfada duruyor Sanki o da kederli, sâhibini soruyor Hıçkırıklarım artıp, yığılıyorum yere Taşan gözpınarlarım, zannetme ki kuruyor!... Kanepeye yaslanıp, hüngür-hüngür ağladım Erkekler ağlamazmış, seller gibi çağladım Verem olurcasına, ciğerimi dağladım Yokluğunda varlığın, zâten tek avunduğum Bir gün dönersin diye, yine ümid bağladım |
|
|
|
  |
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Normal Mod
