Yüreğimin içinde

Yüreğimin içinde

Geceydi yine...
İçimde hüzün vardı,sıkıntı vardı,
Öyle bir günün sonundaki geceydi...
Gecelerim karanlıktı benim;
Ayın uğramadığı,
Yıldızların parlamadığı,
Kandillerinse yanmadığı gecelerdi.
Kimi zaman endişeli,
Kimi zaman sitemli,
Kah asi,
Kah kederli...
Mutlu değildim,
Mutlu değildi,aydınlık değildi gecelerim;
Uzun yılların ömrümden kaçıp gittiği kadar...
Gece soğuk olurdu,
Nemli olurdu gözlerim,
Yatak,yorgan buz olurdu,
İçimde binbir yangınlar büyürdü,
Üşürdüm,yanardım...
Gece üşürdü,soğuktu...
Ama bu gece nurlara gark oldu.
Mutluluk bir sicim gibi yağdı yüreğime, geceye.
Bir telefonun tuşlarına dokunduktan sonraki ses ile...
Hayatım,ruhum;
Bir anda olsa kanıp dalmıştı mutluluğa.
Bir sesti ceylanın mahsumiyetiyle dolu bir ses.
Ve hayatımın,karanlık gecelerimin,
Velhasıl şiirlerimin odağındaki bir ses.
Yüreğimin içinde kadar yakın.
Ulaşamayacağım kadar uzak bir ses...