İlle De Sen

İlle de sen
Vazgeçemediğim tutkum
Kimse yerini dolduramadı
Sen bana her şeyi unutturdun
Sabah olmuş yine güneş şafakta
Herkes hayat kavgasına koşacak birazdan
Bense yorgun gözlerimle uykuya
Bilmiyorum kaç şafak doğacak
Kaç akşam batacak
Bitmeyecek senin kavgan bende
Hasretin de öyle
Gönül ille de sen diyor
Başka bir şey bilmiyor
Kimi gün ela kimi gün mavi
Bazen de yeşil gözlerinde
Satır satır yaşamak için seni
Yola koyuldum
Hatırlar mısın karşılaştığımız o günü
İlk defa sen söylemiştin bana
Kahverengi gözlerimin
Ne kadar güzel olduğunu
Gözlerimin önünde o masum halin
Ne de utanmıştın o gün
Korku muydu sevgi miydi anlayamadım
Başını bile kaldırmadın önünden
Bir sıcak nehir aktı geçti sanki içimden
İşte o an bu dedim
Bir kelebek gibi uçarken
Farkında değildim kondum o bahçeye
Tahta sedirde bir vazoya konmuş
Çiçek gibiydin
Bir an üzerine konmak geldi içimden
Ama salyangoz misali içime çekildim
En vurgun halimle
Seyrettim seni uzun uzun
O çocuksu masum halini
Gözlerindeki renkleri
Çıkaramadım aklımdan bir türlü
Düşündüm uzun uzun
Gece sabaha kadar
Ve sonunda
Hayatımın kararı çıktı bana
İşte o an
İlle de sen dedim