Metafor, Dil ve Retorik.

[M@D_VIPer]

Metafor, Dil ve Retorik.
Başlangıçtan itibaren Nietzsche dilin doğasıyla ilgili incelemelerini,bilgi arayışımızın kendisini �metafor oluşturmaya yönelik temel insani güdü�de temellendirdiği için, felsefi hakikat ve bilgi iddialarını dömistifike etmeye yöneltir.

Bu, insan bilgisinin yalnızca dil vasıtasıyla mümkün olabileceği anlamına gelir ve Nietzsche�ye göre, dil kendisini insani varlıkların metafor yaratma kapasitesinde temellenen birşey olarak ifşa eder.

Nietzsche�nin konumunun merkezinde, dilin kavramlarına ve temsili/temsil edici doğasına felsefî inanca yönelttiği eleştirisi vardır. Felsefe geleneksel olarak bilgiyi gerçekliğin temsilleri olarak kavramlar (kelimeler) yardımıyla bu gerçekliği yansıtan birşey olarak kavradığı halde, Nietzsche, �zihnin aslî güçlerini başka türlü göstermede ifşa ettiğini� öne sürer.

Bu başka türlü göstermenin başlıca örneği adlandırma sürecidir: felsefenin kendisi, der Nietzsche, terminolojisinin (nomenclature) yasalaştırılmasıylabaşlar. Bu adlandırma süreci, suni bir farklılaştırma, tasnif etme ve dizayn etme sürecinin sonucu olarak görülen kavramları doğurur .