Kırdın Da Nitekim

[вσυя∂¢αη]

Kırdın Da Nitekim

Ürkektim, yabandım. Gün oldu insandan kaçtım.
Yol verdi denizler; ıssızlığa yelken açtım.
Uzak durdum martılara, hep bulut üstünden uçtum.
Bir gönül avcısı bulup vurmasın diye.

Bir tek sen, bir tek sen beni vurabilirdin.
Vurdun da nitekim, vurdun da!

Sevgilinin en güzeli düşten olandır.
Ayrılığın en iyisi baştan olandır.
Kalplerin de en makbulü taştan olandır.
Hoyrat eller bir gün gelip kırmasın diye.

Bir tek sen, bir tek sen beni kırabilirdin.
Kırdın da nitekim, kırdın da!

Sağlamdım, güçlüydüm; say ki paslanmaz çeliktim.
Ateşte sertleştim, soğukta boynumu büktüm.
Uzaktım, hep tektim; yüce dağlarca dimdiktim.
Bir sarsıntı bana varıp yıkmasın diye.

Bir tek sen, bir tek sen beni yıkabilirdin.
Yıktın da nitekim, yıktın da!

Bildim narı mihrimahın taşıdığını.
Karanlıkta yalnızların üşüdüğünü.
İstemedim alevlerin ışıdığını.
Bir kıvılcım beni sarıp yakmasın diye

Bir tek sen, bir tek sen beni yakabilirdin.
Yaktın da nitekim, yaktın da!