Kimse Bilmez Bilemez

[GooD aNd EvıL]

Kimse bilmez ,bilemez,
Kaybetmeden kaybetmeyi…
Çaresizliğin ağır yükünü,
Sessiz çığlıkları,
Sessizliğin dayanılmaz gürültüsünü,
Kaybetmeyen bilemez…
Hıçkıra hıçkıra ama sessizce,
Biri beni duymasın telaşında ağlamayı,
Boş boş, boş duvarlara bakmayı,
Her şeyde herkesde onun görmeyi,onu hissetmeyi,
O hissin verdiği katlanılması güç acıyı…
Ansızın gelen kaybedişlerin,
Her kayıpta biraz daha kendini kaybetmenin,
Parçaların uyumsuzluğuna aldırmadan,
Bir bütün oluşturmaya devam etme sevdasının,
Devam etmek zorunda olmanın verdiği duyguyu…
Anlamaz kimse anlayamaz yaşamadan…
Kaybetmeye başlamadan önce ,
Defalarca rastladığın senaryolar vardır.
Oysa aklından bile geçirmezsin,
Başrolde oynamayı ama…
Öğrenirsin ,uzun siyah bir geceye bağırmak,
Duymayacağını,duyamayacağını bile bile haykırmak,
Rüzgara karşı yürümek,
Yokuş yukarı çıkmak,
Dizlerinde hissettiğin ağırlığa rağmen,
Yolun sonuna gelme sevdasında ,
Yola devam etmek gibi olduğunu kaybetmenin,anlarsın…
Keşke dersin sonunda…
Keşke hiç anlamasaydım…