Hayat; ne olur ver benden aldıklarını, ver dünyamı bana!

[KoJiRo]

Utandım, sıkıldım, nefret ettim görüpte görmezlikten gelmelerime...
Neden insanlar bu kadar sahte, neden insanlar bu kadar çıkarcı?
Ey evreni kusursuzca yaratan Rabbim! Neden insanların yüreğini de kusursuz kılmadın?

Boğuluyorum yine, yine üzerime geliyor her şey...
Usandım, gözümde kıvılcımlar hiç dinmezken gülüyormuş gibi davranmaktan...
Benim sahteliğimde bu mu? Mutluymuş gibi davranmak mı? Off!

Karanlıkların kadını gibiyim, yarasalarla sohbet eder oldum...
Uyku yine terk etti beni! Hiçbir sabah aydınlık gelmiyor bana.
Neden insanların gözlerinin kamaştıkları yerlerde ben hala fenerle yürüyorum?
Neden insanların aydınlık dedikleri, bende hala karanlık?
Nedir bu üzerimde ki kara büyü?
Neden hiçbir rüzgar dağıtmıyor hüzün bulutlarını?
Neden ben de sıradan insanlar gibi değilim?
Neden her ayrıntı canımı acıtıyor?
Neden kimsenin göremediğini ben görüp kahroluyorum?
Neden bu kadar soruyla boğuşmak zorundayım?

Hayat; ne olur ver benden aldıklarını, ver dünyamı bana!
Söz!
Bir daha dalga geçmeyeceğim seninle....