Üsküdar'da Akşam

[GooD aNd EvıL]

Bir gün batışı gittin
Tüm umutlarım peşinde
Hayal gibi, düş gibi usulca
Rıhtımda öyle kalakaldım
O köhnemiş kaderimle
İçimde martı çığlıkları
Gözlerim kan, yüreğim kan
Akşam vapurları geldi gitti
İnsanlar akşam yorgunu
Genç bir kız yol sordu
Beşiktaş'tan geldi son vapurla
İmrahor'a dosta gidiyordu
Bir gülücük teşekkür yerine
Kaybolup gitti kalabalıkta
Yine kendimle kalakaldım
Çığ gibi büyüdü acım
Beni boğan yalnızlığım
Sokaklar aktı aktı boşaldı
Saat on gibi büsbütün
Ölüm sessizliği her yerde
Köşebaşlarında telaşlı
Soluk soluğa koşuşan
Akşam artığı birkaç insan
Yürüdüm sahil boyunca
Göz kırptı durdu karşıdan
Beşiktaş'ın ışıkları
Bana ah yine seni anımsattı
Banklardaki gece aşıkları
Neden gittin sanki
Sen de olsaydın şu an sen de
Gece gibi, mehtap gibi
Çektiğim azap gibi
Gönül tahtımda hükümdar
Öyle zalim öyle zulümkar
Yokluğun içimde sancı
Yıllar oldu sen bana yabancı
Bu sahil avutur durur beni
Şu iskele yaşama hevesim
Şu balıkçı tekneleri neşem
Baktığım gördüğüm her şey sen
Bana getirir seni esen meltem
Seninle dolu karanlık gecem
Hayal dolu düş dolu varsın
Karanlık, sonsuzluk gibi
İçimde tükenmeyecek kadarsın...