|
10-23-2007, 09:57 PM
|
#1 |
|
ÇaKaL Üye
 
Üyelik Tarihi: Sep 2007
Konum: istanbul
Yaş: 43
Mesajlar: 1,020
Teşekkür Etme: 14 Thanked 35 Times in 30 Posts
Üye No: 44374
İtibar Gücü: 1527
Rep Puanı : 1562
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Bir Sevinç Öyküsü
sevinç bürünmüş kızıllığına
çıkmış dünya turuna... bir işçi kıza gamze olmuş gülmüş dünya tüm cilvesiyle Bir gonca güle durmuş o sıra Yarışlara heyecan olmuş coşku olup çoşmuş özlem oluş kavuşmuş sevi olmuş sevişmişte ışığa balkımış doğa... Mutluluk gülün kırmızılığındanmış. sessizliğini giyinirmiş nedensiz boğazlarda düğüm düğüm yüreklerde bukağı olurmuşta sinirleri gerilirmiş insanların. yaşam, ölüme özdeş mi ne? güçlü duyarmış çoğunlukla kendini nara olmuş bir sarhoşun dudağında bebek olmuş bir ananın kucağında cesaretmiş bir askerin yüreğinde utku olmuş bir savaşın sonucunda... ekinler de hasat olmuş mu o sıra sevin kalmış o askerin yüzünde... yüreğinde cesaret dolu asker mutluyum ben demiş çünkü hakkım bu sevinç dikmiş matarasını başına içmiş içmiş eee hak mı bu sevinç? birden susmuş asker dalıp düşünmüş asker sevinç utanca durmuş yüzünde utanç öfkeye gebe sıkılmış bir yumruk gibi sabır nedir? bilmez öfke. sözleri gökgürültüsü gibi demiş asker -neden sevinçliyim? neyi kutlamaktayım ben? ne içindi,neyi çözdü bu savaş? Utku benimse neden gözlerimde yaş neden ellerim kan? sevinç niye çekildi yüreğimden? bakışları yalvarışlar dolmuş bakışları yağmur sicim sicim sormuş asker nedir utku savaşmak mı bir hiç için. hani nerede benimler savaşanlar niye yalnızım ben? ağlamış sonra asker. Gece tünele ansızın giren tren gibi inmiş. |
|
|
  |
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Normal Mod
