Enstantane

[GooD aNd EvıL]

Öyle garip öyle çaresiz
efsaneler de kavga başlatacak enstantaneden
en çokta şaşkınlık uyandıracak
işte o kadar beklenmedik
fukaralıklar, uşaklıklar...
Debelenme kalkarız belki de
uyandır aklını uykusundan
varılacak olan yer tam kuşkunun ortası olsa da
uyandır...
Hizmetkârı kalınacak olan baştan zapta geçse de
uyandır...
Gidilemeyecek yol çizilmez dert küpü insanoğluna
unutma düş yola...
İsyanın ayyaşlığı eşliğin de
uzaklarda görünen inançların ışığın da
donup kalsın ihtiram da yürek közün
üzülme ben devrinin sonu bu değil
sese, yüze kavuşulan o yerde olacağım
ve düşüncem kalkacak belki ayağa
diğer sonları yazmak için...
Ben devrinin sonu bu değil inan.
Yarınlara ilk yazmak yakışır bize
anımsa hikayeyi
kulak ver biraz da denizin sesine
herşey yalan değilmiş deme vakti
bak artık o soruyu bile sormuyorum
gün ağarırken kaç kez batmıştır ?
Her yürekte bir çok kez....!
Kabul ediyorum insan olmanın koşuluydu bu.
Şevklerim de olağanüstü kırgınlıklar
öğrendiklerimden özür diliyorum
hele de hâlâ bilmediklerimden
şüphesiz fısıltılara kulak asmayabilirdim
astım be dostum akşamla sabahın karışıklığına
belki de hiç kavuşmamalarına!
Unutmadan avuç içimden gelen kına kokusu
unuttum çoktan....bağıra bağıra büyüdüm halt ettim.
Ben devrinin sonunu böyle yazmadım
şip şak vuracak belki an canımızdan her birimizi
ve ben gitmeden gerçeği ibrişimle duvarlara işleyeceğim.