|
02-12-2008, 10:46 PM
|
#1 |
|
Forum Kalfası
 
Üyelik Tarihi: Sep 2007
Konum: ||-Gabar-||
Mesajlar: 9,873
Teşekkür Etme: 57 Thanked 136 Times in 98 Posts
Üye No: 44597
İtibar Gücü: 3346
Rep Puanı : 6831
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Ah İstanbul
 Ah İstanbul Ah istanbul, beni inciten şehir kalbimin kırık kalpli kızı başımda sevda yellerinin estiği yüreğimin buz kestiği şehir sevda burcunda değil kalbim yak bir mum umutsuz, ışıksız kaldım şarkılarda dokunur oldu hüzün hüzün üstüne yağmur yağmur üstüne şemsiyemde yok ah İstanbul, beni inciten şehir gençliğimin ince sızısı öksüz çoçuklar geziyor şimdi içimde yalınayak kanadı kırık güvercinler hasretim üşüyor, yüreğim çırılçıplak ne hüznümü paylaşacak bir yakınım var artık ne günahımı yakaracak bir tanrım ben bu kimsesizliğimi alıp kimlere gideyim bütün dinlerden kovuldum elifi solmuş bir gül şimdi düşlerimi yasladığım sahiller karanlık yüzlü adamlar külhan sokaklarında çekip gitmiş yorgo'lar, jozej'ler, dimitri'ler yarım kalmış düşleri beyoğlunun kaldırımlarda parçalanmış bir gül ve solgun anılardır şimdi yerlerde sürüklenen bütün yıldızların sönük denizin kirlenmiş nerede o güzel kokuların İstanbul sevgilimin saçlarında taşıdığı bahar yüreğimi sırtıma vurup bilki çok uzak ülkelerden geldim acıyla iki çığlık arasında bırakma beni bilirim hiç bir kıyıya çıkamam artık martılar da öldü denizini yitiren bir martıyım ben gözlerim yalnızlığın hüzün teknesi fırtınalarda bir yanı zifir kıyılarımın bir yanı zehir hiç bir limana çıkamam artık ey der yakarım yüreğimi yalnız balıklar görsün yalnız balıklar öpsün diye gözyaşlarımı ah İstanbul, beni inciten şehir sevdiğim kız da yok artık yakamda taşıdığım karanfil de ben bu yanlızlığımı alıp nerelere gideyim |
|
|
  |
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Normal Mod
