Zamanın birinde güpegündüz bir rüya adı sevda

[GooD aNd EvıL]

Zamanın birinde güpegündüz bir rüya adı sevda
Hepimiz tatmışız
Bir kenarından bir tutam almışız
Acıtmış aldırmamışız
Tadına doyamamışız
Abartmışız, kendimizi kandırmışız
Bir türlü uyanmak gelmemiş içimizden

Denemişiz;
Suya atmışız yüreğimizi yangını sönsün diye
Vapurun saatini kaçırmışız bilerek
Zamanı asmışız darağacına affetsin diye
Kınından çıkarmamışız kılıcımızı kesmesin diye

Denemişiz;
Fırtına gülle gelmiş ayaklarımıza
Yağmur yağmış gözlerimizi yıkamak ister gibi
Seller geçememiş adını sevda koyduğumuz duvarı
Deprem sallamış ninni sanmışız

Denemişiz;
Son baharda çiçekler açmış yüreğimizde
Adını sevda koyduğumuz rüyayı pusula yapmışız
Gemiyle dağa tırmanmışız
Nede olsa pusulamız sevdamız

Başaramamışız;
Gerçekten güpegündüz bir rüyaymış sevdamız
Yüreğimiz suda kalmış
Zaman darağacında
Kılıcı sert çekmişiz kınından
Uyanmışız rüyadan
Başaramamışız;
Yarası kalmış, yıllar kapatamamış bu yarayı
Tam bulduk sandığımızda aramaya korktuğumuz sevdayı
Gurur çıkmış yolumuza

Umutlanmışız;
Yıllar sonra bir bahar sabahında
Uzun bir aradan sonra
Sonbahar çiçekle gelmiş ayaklarımıza

Umutlanmışız;
Yeniden doğmak için
Gülmeyi özlemişiz, özlemeyi
En çokta sevmeyi
Kapanır sanmışız yüreğimizdeki yara
Umut bağlamışız zamana

Başaramamışız; yanılmışız.