Beni sende bırakıp kaçtıgımda çıkmaz sokaklara sapıyordu yüreğim..

[KoJiRo]

Beni sende bırakıp kaçtıgımda çıkmaz sokaklara sapıyordu yüreğim.Tüm çıkışlarımın sana vardıgı bir boşlukta,çıkışlarını kaybetmiş bedensiz bir ruh toparlamaya çalışıyordu dagılan duygularını,boş sokakların ıssız kuytularından.Parmak uçları güçsüz,parçaları yarım…

Dönüşü olmayan yolların beşiğinde sallanıp duruyorum şimdi. Ninnilerim çocuklugumda asılı,ben çocuklugumun sana hasret bir köşede aglayan hıçkırıklarını dinliyorum.Zincirlere vurulmuş bedenimle bir mahsende gelip kurtarmanı bekler gibi, penceresiz odalara mahkum ruhumla yalnızlıga muebbet kalıyorum.Yaralı kelimelerim iyileşemeden yıgılıyor bir köşeye.

Sıgamıyor ruhum bedenime.Tüm aitlik,sahiplik kavramlarımı yitirmiş gibiyim.Düşlerim bile onlara dalmaktan ötelerde.Hata defterlerim önümde bir bir diziliyor.Sorulara kayıtsız donuk gözlerim,tek sesli boşlukta yankılanan kendi sesimle baş başa kalıyorum yeniden.Tüm dengeleri yitirmiş en kontrolsuz noktadayım.Hapsedilmiş kulede prensin beni kurtarmasını beklemek yerine ejderhaya yem olmayı seçiyorum.Belki de aşk denen canavarla yüzleşme sahnesi yaratıyorum boş bir tiyatronun terkedilmiş salonund****endimden tüm kaçışlarımı susturup, sırrı dökülmüş aynaların parçalarını topluyorum ve yeni aynalar yaratıyorum etrafıma.Gözlerimi kaçırmadan kendimle yüzleşebilmek adına...

Eksiliyorum gitgide.Tamamlanmaya çalıştıkça kaybettigim ruhumla eksiliyorum.Sesler dolaşıyor havada sana benzer,benim sende bıraktıgım parçaya benzer.Gölgeler vuruyor eşyasız odamın duvarların****uytulara sıgınamayacak kadar çırılçıplak kalıyor ruhum.Ellerini arıyor çaresiz boş avuçlarım.Gözyaşlarım akmakla akmamak arasında donuk bakışlarıma kilitleniyor.Omzuna benzer bir sıcaklık arıyorum akıtmak için gözyaşlarımı.Koskoca bir boşlugun bedenimi saran yokluguyla yüzleşme anına rastlıyor arayışlarım.Yokluk üşütüyor tenimi,boşluk ürkütüyor yüreğimi.Dudaklarımı ısırıyorum gölgelerin bıraktıgı ürpertiyle.Kanatıyorum dudaklarımı bilinçsiz bir telaşla.Çivilenmiş gibi ayaklarım nerde oldugunu bilmediğim kapıya yönelemiyorum.Gece basıyorum ruhuma.Agarması beklenen günışıgı aydınlanıyor bir yerlerde.Bunu bilmenin yetmediği bir zaman diliminde oyunun bittiği yerdeyim.Belki de bizi hiç almadıkları oyunun bittiği yerde.Biz mi geç kaldık yoksa erken gelip kurallarını mı bozduk bilemediğim bu oyunun bittiği yerde.


“Gidelim” demiştim oysa “kaçalım” demiştim.Tüm büyüsü bozulmuş aşklardan,yalanlardan,bencillikten,insana dair tüm kötü duygulardan sıyrılıp kaçalım demiştim.Aşkımızı saklayıp gögsümüzün altında, kimseye sezdirmeden uzaklaşmalıydık oysa maskeli yüzlerin gizlenmiş kinlerinin arasından.Ama sen oyunu seçtin ben oyun bitmeden kaçmayı.

Şimdi boşlugunda bir yanım,diger yanım beni sende bırakıp kaçtıgım anda…