Herşeye Rağmen

[ÇaKıR-]

Herşeye Rağmen

Seni sana rağmen sevdim ben… Hep kaçışlarla dolu, hep eksik… Bir yanını tamamlasam, mutlaka bir yerden açık veriyordum. Tamamlamaya uğraştıkça senin gözlerinde kaybolup gidiyordum…

Bedenine değil, ruhuna taliptim ben. Bu yüzden bu kadar zorlanıyorum. Ben bir adanın değil bir kıtanın kâşifiydim. Yola çıkmıştım bir kere dönüşü yoktu, ama öyle çok duraklıyordum ki geriye dönüp baktığımda başladığım yerden birkaç metre bile uzaklaşamadığımı fark ediyordum. Üstelik menzilin ucundaki sen, benden daha hızlı yol alıyordun, belli ki KAÇIYORDUN. Ufukta bile görünmeyen bir seraptın artık. Kaç kez “VAZGEÇ” dedim kendime, kaç kez o yolun kenarındaki bir ormana girip yok olmayı düşündüm.

Zaten yaşadığımda bu değil miydi? Seninle birlikte varlık bulduğumu düşünürken, senin olmaman yokluk hissinden başka ne verebilirdi ki bana?

Hangimiz yaprak hangimiz dal karıştırıyorum artık. Ben bu uykuları uyuyalı çok olmuştu artık. Şimdi aynı uykuları yeniden uyuyorum. Acı uykusu, hüzün uykusu, korku uykusu… Bir gece birinin bir gece diğerinin sonsuzluğunda kayboluyorum.
Ne garip, kendimi kuşatma altındaki bir ordunun kumandanı gibi hissediyorum. Ne çok askerim var bana ihanet eden… Ben düşmanı alt edemeyeceğimden değil, bu arkadan vuruşlar yüzünden yeniliyorum.

Aşkımı verdim sana yüreğimi verdim. Aşk sendin, sen yüreğimdin… Her atışı senin iki hecelik adını fısıldardı. Kimse anlamaz ama belki anlarsın, duyarsın diye. Hak etmiş miydin bunu? Bu kadar büyük bir aşkla sevilmeyi hak etmiş miydin? Geç kalmış bir soru bu. Nasıl hissettiysem öyle yaşadım ben aşkımı. Yüreğimi teslim etmemiş olsaydım sana, aşk olmazdı bunun adı. Böyle yaşadım ben hep, sen beğensen de, beğenmesen de… Hesaplı aşklar bana göre değil.” Ne verirsem, ne alırım ” sorusunu soranlardan olmadım. Senin için attı yüreğim, bunu söylemekten de gocunmadım.

Umutlarımı bağladım sana, hayallerimi verdim… Bir gelecek düşledim seninle yoksa hata mıydı? Yarım aşkları, kaç kovala oyunlarını, göstermelik dargınlıkları bir kenara bırakıp bu gönül dolu dolu yaşarken yarına dair umutlar besledim. Hepsinde sen vardın sensiz olmayacaktım. Bu günü de yarını da seninle yaşayacaktım. Bu hayatta iyi ya da kötü ne olacaksa birlikte karşılayacaktık. Bazen bir Türk filmi tadında bazen gerçeğin tam ortasında yaşayacaktık. Bir birimize güç verecektik. Hayata karşı direnme gücünü birbirimizden alacaktık.

Hayatımı verdim sana… “ CAN ” deseydin onu da alırdın benden gözümü bile kırpmazdım. Zaten aşk bu değil midir? Sevgiliye dokunduğun anda ölsen, sanki kırk bin melek seni omuzlarında cennete uçuruyormuşçasına, minik bir tebessümle teslim edersin canını.

Bütün bunlar yetmedi sana biliyorum. Yetseydi eğer şimdi ben bunları yazıyor olmazdım. Bir öfke, bir kırgınlık, bir söyleniş sanma bunları, istesem de yapamam zaten. Ben hatayı kendimde arıyorum. Belki de küçücük bir ayrıntı her şey için yeterli olacaktı…

Alıntıdır..