Tefekkür ve tevekkül insanı

**F.S.Mehmet1453** · 07-11-2008, 11:11 AM

Tefekkür ve tevekkül insanı

(Hekimoğlu İsmail)

En son anda bile bu prensibini bozmamıştı
Çünkü o mayasını sevdalı birinden almıştı
Gösterecekti o son nefesinde bile hasbi olmayı
Cephede göğsünü siper eden asker gibi olmayı

Çünkü o biliyordu, alimin kılınçı kalemi olduğunu
Onun için son nefesine kadar onu bırakmayacaktı
Ecdadımızın şu nasihatlarını çok iyi yorumlamıştı
Alimin ölümüyle şehidin ölümünün aynı olduğunu

İlmiyle amel eden alimin şehit hükmünde olduğunu
Onun için Hazreti Eyyüb gibi yaralarını sabır ediyordu
Sevdalısı gibi, o da son anda bile kalemini sarılıyordu
Her kim neyle meşgul olursa onunla haşir olunuyordu

O biliyordu ki bunca acılar belki derecesini artıracaktı
Yine biliyordu ki bizim duamız kadere etkilemeyecekti
Belki de lehinde şahitlik yapacakları görmek istiyordu
Onun için bizden elden ziyade, dille yardın bekliyordu

Oysa o tefekkür ve tevekkül insanı hep koşturmuştu
Hem de gece gündüz, yaz kış, demeden bildik bileli
Bugün de, koşturma ve dua etme sırası bizlerdeydi
Bu kervana katılmak için şair de onun için koşturdu

Ama ne çare ki elinden dilinden pek bir faydası dokunmadı
Sağlıklıyken defaten görse de bugün yüzünü bile göremedi
Hayıflanıp, kendi kendine bir iki kelam edem diye düşündü
Alimin yanında su-i edep olur diye, onu da hiç beceremedi

Sadece şöyle diyebildi, “Allah’ım Sabinin dediği gibi derim”
Ya Rab ben şahidim ki bu kulun elinden dilinden geleni yaptı
Gecesini gündüzünü katıp, dini İslâma bihakkın hizmet yaptı
Eğer ki bu mücrimin şahitliğini kabul edersen, şahitlik ederim

07-11-2008, 11:11 AM	#1
F.S.Mehmet1453 Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Jun 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 50,906 Teşekkür Etme: 70 Thanked 143 Times in 89 Posts Üye No: 43266 İtibar Gücü: 12097 Rep Puanı : 59275 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	Tefekkür ve tevekkül insanı Tefekkür ve tevekkül insanı (Hekimoğlu İsmail) En son anda bile bu prensibini bozmamıştı Çünkü o mayasını sevdalı birinden almıştı Gösterecekti o son nefesinde bile hasbi olmayı Cephede göğsünü siper eden asker gibi olmayı Çünkü o biliyordu, alimin kılınçı kalemi olduğunu Onun için son nefesine kadar onu bırakmayacaktı Ecdadımızın şu nasihatlarını çok iyi yorumlamıştı Alimin ölümüyle şehidin ölümünün aynı olduğunu İlmiyle amel eden alimin şehit hükmünde olduğunu Onun için Hazreti Eyyüb gibi yaralarını sabır ediyordu Sevdalısı gibi, o da son anda bile kalemini sarılıyordu Her kim neyle meşgul olursa onunla haşir olunuyordu O biliyordu ki bunca acılar belki derecesini artıracaktı Yine biliyordu ki bizim duamız kadere etkilemeyecekti Belki de lehinde şahitlik yapacakları görmek istiyordu Onun için bizden elden ziyade, dille yardın bekliyordu Oysa o tefekkür ve tevekkül insanı hep koşturmuştu Hem de gece gündüz, yaz kış, demeden bildik bileli Bugün de, koşturma ve dua etme sırası bizlerdeydi Bu kervana katılmak için şair de onun için koşturdu Ama ne çare ki elinden dilinden pek bir faydası dokunmadı Sağlıklıyken defaten görse de bugün yüzünü bile göremedi Hayıflanıp, kendi kendine bir iki kelam edem diye düşündü Alimin yanında su-i edep olur diye, onu da hiç beceremedi Sadece şöyle diyebildi, “Allah’ım Sabinin dediği gibi derim” Ya Rab ben şahidim ki bu kulun elinden dilinden geleni yaptı Gecesini gündüzünü katıp, dini İslâma bihakkın hizmet yaptı Eğer ki bu mücrimin şahitliğini kabul edersen, şahitlik ederim

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)