Ünal Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Acın Yüreğimi Vurunca
acın
yüreğimi vurunca
kar yanığı
yamaçların ayazında
iki damla kristaldir
gözlerimden saldığım yaş

büyür
ayaklarımın numarası
öfke tuzaklarında
devinir bedenim
ve gülleler koyarım
mucidi olmadığım
Fatih’in toplarına
usandım
İstanbul’a miras kalan
Bizans oyunlarından

acın
yüreğimi vurunca
ne erguvanlar kalır
ne yasemin kokuları bahçelerde
mevsim geçmiştir
raylar üzerinde ellerini
son kez görürüm çocukların
uzak diyarlara
düşler gönderen
ve trenler geçer hepsinin üzerinden
-------- her taraf kan

acın
yüreğimi vurunca
dar gelir bana buralar
alıp başımı giderim
şehirlerarası otobüslerin
ön koltuklarında
giderim gitmesine de
yakamı bırakmaz
bu yeşil hançerli İstanbul
gelir bulur beni
daha ilk yudumunda içtiğim çayın
senin de hesabını
benden sorar


Ünal Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Açamadılar Ağızlarını
itilip kakıldılar
yine de okudular
zulüm
eksilmedi yaşamlarından
aç kaldılar
açık kaldılar
açamadılar ağızlarını

dün gece vardılar
seher vakti öldüler
açılmıştı ki ağızları
usule uydu imam
kapattı
hem ağızlarını
hem de gözlerini


Ünal Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Adalı Sevgiliye
sevgimi ada vapuruna yüklüyor
akşamları sana yolluyorum
gün doğarken bir başka heyecan
rıhtımda seni bekliyorum


Ünal Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Adım Bahar'dı
--------- (17 ağustos Gölcük depremi)
adım Bahar’dı
saçlarım sarı
gözlerim yeşildi benim
ve yeşil gözlü bir oğlandı beğendiğim
okul yolunda görüp
gülüşürdük
bakardı gözlerime
elleri omzuma değdiğinde
utanır kaçardım
birkaç gün görünmezdi ortalarda
küserdi belli ki
ama bilirdim beni unutamazdı
çünkü
benim sapsarı saçlarım
yemyeşil gözlerim vardı
adım Bahar’dı

yeni düşlerle yeni bir uykuya daldım
onyedi Ağustos gecesi
rengini görmediğim tozları
soluyarak uyandım
annemi babamı aradım
kendi sesimle
ve bir umutla

o an
ne sarı saçlarım
ne yeşil gözlerim
ne de ismini defterime yazdığım
çocuk aklımda

duvar duvara vuruyor
tavan tabana iniyordu
bizim için artık
yeryüzü yoktu


Ünal Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ah İstanbul
bu şehirde
aşklarım oldu kavgalarım da
ayrılıkları öğrendim
vurdum kendimi yollara
nereye olursa

dokundurup yüreğimi
toprağına taşına
dağları köyleri buldum
çiçekler koklayıp ağaçlara yaslandım
girdim sulara
ne yana gittiysem
öbür tarafta aklım kaldı

ah İstanbul ah
seni dertsiz kim yaşamış ki


Ünal Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Alfabenin
alfabenin
A,B,D sine
daha baştan el koymuş
ABD ve AB ülkeleri
bu yüzden
bir kısmının dili lâl
bir kısmının da
kekemedir siyaseti
diğer ülkelerin


Ünal Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aklın Gönlüne Gardiyan
değil mi ki
aklın gönlüne gardiyan
ziyan olmuş demektir yaşamın
dallarda bahara inat


Ünal Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Aman Dilemem
ektiğim tohumdan aldım başağı
zalimin yelinde harmana vermem
geceyi koyup da günün ardına
zulmü kuşanandan aman dilemem

yaralı dostumun tuttum elini
umudu yürekten eksik edemem
yüzünü gizleyip başın ardına
cana kastedenden aman dilemem

bulanık sulardan arındım çıktım
soluyan ciğeri telef edemem
dizgini çevirip hakkın üstüne
çiğneyip gelenden aman dilemem


Ünal Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

An Olurdu
an olurdu
yağmurlar geçerdi
gözlerinin siyahından
ben ıslanırdım

an olurdu
güneş gibi vururdu gözlerin
üryan kalışımdan
ben utanırdım

an olurdu
yorgun yüreğim asılırdı
gözlerinin siyahına
ne sen ne ben olurduk



Ünal Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Ana(dolu) ysa
üç yanı
denizlerle çevrili bu topraklar
Ana(dolu) ysa
demek ki
babaları hep kaybetmişiz


Ünal Yıldırım