Attila Şanbay

[GooD aNd EvıL]

Acı Kahve

Sevdanın ateşinde pişen koyu kahveyim,
İçimim zehir zıkkım, tadım acımtıraktır
Telvem yapışır, çıkmaz içilip bitsem de ben
Falım bakılmaz, hatrım kırk yıl değil, ömürdür.

Attila Şanbay

[GooD aNd EvıL]

Adanmış Ömür

Geldiğinde gözlerim kapanmışsa sevgilim,
Soğumuş dudağıma bir öpücük koy yeter
Henüz sarılmamışsa bir kefene bedenim,
Beyazlamış saçlarını üzerime ser yeter

Pişmanlık duyma sakın, ruhum azap çekmesin
Toprağa gömülmeden geldin ya, o da yeter
Varsın olsun gözlerim, gül yüzünü görmesin,
Hayaline bakarak kapansalar da yeter

Gelişin rastlasa da, ömrümün son gününe,
Ben hep bekledim seni, hayalin bile yeter
Seni tanıyıp, sevmek değerdi her günüme
Hayatın bir yerinde seni bulduğum yeter

''Pişman oldun mu? '' diye sorarlarsa cennette,
''Hayır'' derim onlara, ''hayır, pişman olmadım...
Bir ömrüm daha olsa ve o yine gelmese,
O ömrü de, uğruna bekleyerek adarım.''

Attila Şanbay

[GooD aNd EvıL]

Ah Anne...

''Deliyle deli olma''
Derdi annem,
Çocukla çocuk...
Onu dinledim
Ama seni gördüğümde
Annem yanımda değildi,
Bilemedim...
Aşık oldum.

Attila Şanbay

Attila Şanbay

[GooD aNd EvıL]

Akıllım

Akıllı bir kadındın,
En çok buna hayrandım
Pek çok şey biliyordun,
Dünyayı anlıyordun...
Ama bana gelince
Aniden aptallaştın,
Çok ''basit'' birşey dedim,
Nedense anlamadın...

Attila Şanbay

Attila Şanbay

[GooD aNd EvıL]

Aks-i Sevda

Ben
Yalancı bir aynayım,
Ve sen
Benim sana anlattığım gibi değilsin
Bana baktıkça kendini
Benim gözümle görürsün
Çünkü sen,
Ben seni sevdiğim için
Dünyada en güzelsin

Attila Şanbay

Attila Şanbay

[GooD aNd EvıL]

Alfabe

Adının baş harfini yazmaktan
Boş bulduğum her kağıda,
Bilinçsizce ve yüzlerce...
O tek harf haricinde,
Küstü bana tüm alfabe.

Attila Şanbay

Attila Şanbay

[GooD aNd EvıL]

Ankara Vapuru

Ankara'nın denizi yok,
Bari vapuru olsun;
Boğaz'da bir vapura,
''Ankara'' ismi konsun...

Attila Şanbay

Attila Şanbay

[GooD aNd EvıL]

Anneler Nasıl Ağlar?

Ben çocukken, annemi ağlarken hiç görmedim
Fakat garip bir huyu vardı hatırladığım;
Kötü bir şey olunca annem yemek yapardı
Babamla tartışırlar, annem yemek yapardı
Evde odun biterdi, annem yemek yapardı
Ayakkabım yırtılır, annem yemek yapardı
Kokusunu beğenmez, ben pek sevmezdim ama
Yaptığı her yemeğe mutlak soğan katardı

Yıllar sonra bir gece, acı bir haber geldi;
Dedem vefat etmişti...annem mutfağa koştu,
Elinde birkaç soğan, bir bıçak duruyordu
''Yemeğin zamanı mı anne? '' dedim usulca
Soğanları bıraktı, ağlamaya başladı
Boynuna sarılınca anladım ki, aslında
Anneler yalnız soğan doğrarken ağlarlarmış,
Çocukları görüp de, üzülmesinler diye

Her derdi çekerler de, hiç belli etmezlermiş
Ve anneler hep soğan doğrarken ağlarlarmış

Attila Şanbay

(Benim annem bilirdi, üç soba borusunun kaç mandal ettiğini...)

Attila Şanbay

[GooD aNd EvıL]

Annem Gibi İstanbul

Güzel Marmara incebelli çaybardağında,
Sağımda Bostancı var, solda Heybeliada
Gurup vakti bulutlar dönerken eflatuna,
Tüm hazları sığdırdım bu küçücük kayığa

Sezen Aksu söylüyor küçük pilli radyomda;
''Ah İstanbul'' şarkısı şimdi kulaklarımda
Güneş kızıl yakutlar bırakırken sulara,
Dudaklarımdan öper yaktığım son sigara

Küreklere asılma zamanı yaklaşıyor
Şarap da pek az kalmış, ha bitti ha bitiyor..
Sesleniyor İstanbul; ''akşam oldu,gel'' diyor,
Bu şehir beni tıpkı, annem gibi seviyor.

Attila Şanbay

[GooD aNd EvıL]

Arayış

Hava, su arıyoruz
Başka gezegenlerde
Bulunca, onları da
Yok etmek için...

Attila Şanbay

Attila Şanbay