bir anıda bizden CANDOSTUM ŞEHİDİM MEHMET EMİN YAHŞİ

[jakko]

Uzman Jandarma I.Kademeli Çavuş Mehmet Emin YAŞHİ, Adana, Tufanbeyli, Doğanbeyli köyünden olup küçük yaşta annesini kaybetmiş, diğer kız ve erkek kardeşi ile teyzesinin ellerinde büyümüş, en çok annesizliğin acısını anne sevgisinin yoksunluğunu yüreğinde hissettiğini, benim anneme karşı yaptığım bir konuşmadan sonra söylemesi beni çok duygulandırmış, ancak o anlar anlamamıştım ne demek istediğini,

Ağustos 1994 yılında Ankara Güvercinlikte bulunan Uzman Jandarma Okulu, 2 bölükte Uzman Jandarma Adayı olarak başladığı eğitimini 1995 yılı 28 temmuzunda başarı ile bitirmiş, Uzman Jandarma Çavuş olarak İzmir Bergama ilçesinde 1995-1997 yıllarında iki yıl görev yapmış, buradan da 1997 yılı atamaları ile Hakkari Yüksekova ilçesi Uzunsırt Güçlendirilmiş J.Krk.K.lığına ZMA BTR60 Silah Sistem operatörü olarak atanmıştır. Amacı Astsubaylığa geçiş sınavını kazanmak, Doğu hizmeti süresince biriktirdiği birikimleri ile İzmir Bergama ilçesinde ki nişanlısı ile düğününü yapmak mutlu bir yuva kurabilmekti, tabi sadece birikimlerini bu amaçta değil ailesinin diğer fertlerine de harcamaktaydı, çok sıkıntılı anları oldu, ama hep o dik duruşu ve inancı ile altından kalkmasını bildi,

1998 yılının sonbaharında çok sevdiği nişanlısı ile evlenmiş, Bergama da bir ev kiralayarak eşyalarını oraya düzmüştü, günler aylar geçmiş Temmuz 1999 ayı sonlarında doğacak çocuğunu dört gözle merakla bekliyordu, mutluğu, sevinci gözlerinden okunuyordu,

29 HAZİRAN 1999 tarihi size bir şey hatırlatır mı unuttuysanız tekrar hatırlatayım, işte bu gün emperyalistlerin kuklası, PKK nın başı kalleş ermeni soyu Abdullah ÖCALAN ın idam kararının verildiği gün. Ne mi oldu, ne mi alakası var, işte bundan 2-3 gün öncesi PKK ile aktif mücadelede kullanılan ZMA BTR60 aracının bakımı için Hakkari İl Jandarma K.lığı Kademe Bakımına mürettebatı komando erler ile götürüp bakımını yaptıran Uzman Jandarma I.Kad.Çvş. Mehmet Emin YAHŞİ bu tarihten bir gün sonra muhtemel eylem günü 30 HAZİRAN 1999 tarihinde konvoy olmamasına rağmen (o günlerde konvoy harici askeri araçların birlik dışına çıkmasına müsaade edilmiyordu) bakımı bitmiş BTR60 aracını mürettebatı komandolarla birlikte 80 Km uzaktaki Uzunsırt Güç.J.Krk.K.lığına Alay merkezdeki komutanlarının “yarını bekle konvoyla gidersin” ısrarlarına rağmen “ne olur ne olmaz ortalık karışık karakola gideyim belki BTR ye ihtiyaç olur diye” öğleden sonra yola çıkmış ve 17.00 sıralarında görev yaptığı karakola kazasız belasız gelmişti,

Hakkari den gelmeden önce aldığı kirazları, bir tabağa hazırlatmış yememiz için misafirhanede diğer rütbelileri de beklerken, ikimiz beraber oturuyorduk, bir güzel kokuyordu ki o kokuyu inanın anlatamam, ne parfümü hak getire sordum kendisine normal her zaman süründüğü koku olduğunu söylese de bir başka kokuyordu zaten ondan sonrada bu güne kadar o koku burnuma hiç gelmedi.

Henüz geleli 5 dakika bile olmamıştı. misafirhanede yan yana kanepede oturuyorduk Bana Hakkari den aldığı hazırlattığı kirazlardan yememi, kendisinin de çok sevdiği çayı içerken, kendi kullandığı Tekel 2000 sigarasını bırakıp, benden “devrem ver bir Marlboro çayla içelim” dedikten sonra daha doğru dürüst muhabbet etmeden yine 5-10 dakika geçmemişti ki, çayı bile bitmemiş, henüz, aldığı kirazdan bile yememişti, sigarası hala tütüyordu, telefonla sorumluluk sahamızda bulunan bir köyün tarlasında mayın gizlendiğinin ihbarı gelmiş bunun üzerine karakolun mevcut Şörland zırhlı aracı ile BTR60 aracının göreve çıkması için gerekli yerlerden izin alındıktan sonra hemen göreve hazırlanmıştı. Bir de bana “lan devre bak yeni geldik vatan için yine göreve gidiyoruz görüyorsun” diye söylenmişti, tabi bunu benim için değil BTR de çalışan personele karşı oluşan önyargıya karşılık söylemişti,

-Bilmiyordu ki şehit olmaya gidiyor,
-Bilmiyordu ki özlemiyle yanıp tutuştuğu annesinin ismini verdiği bir ay sonra doğacak kızını göremeyecek
-Bilmiyordu ki arkasından ne çok analar ağlatacak,

Her zaman olduğu gibi dikkatli olmamızı ve hakkımızı helal etmemizi bir birimize dilekten sonra, BTR60 aracına personeli ile binmişti,BTR60 aracını o sürüyordu, araç komutanı olarak ta J.Kd.Üçvş. A.O.Ö, vardı, karakol anayol seviyesinden yüksek bir tepede konuşlu olduğu için ana yola kadar mevcut olan stabilize yoldan, o güne kadar BTR60 aracının o hızla indiğini hiç görmemiştim, hatta diğer personel ile aramızda “ne kadar hızlı indi-yeni bakımdan geldi ya” diye konusu bile geçmişti, ne acelesi vardı, henüz birlikte gidecekleri diğer zırhlı Şörland bile hazır değildi, araçlar göreve çıkmış. Kalan personelden Uzman J.II. Kad.Çvş. M.Ç. ile karakol misafirhanesinde yeni aldığı nokia 5110 u kurcalarken daha 10 dakika bile geçmemişti, telsizlerde artan muhabere sesi karakolun koridorlarında yankılanırken, santralde görevli er birden misafirhaneye girerek bize BTR nin mayına bastığını bir şehidimizin ve yaralımızın olduğunu, panik halinde şokta bir durumda bildirmesi üzerine inanamadık, daha 10 dakika bile olmadı falan derken telsiz başında Krk K. J.Bçvş. E.C. un sesinden 1 şehit ve yaralılarımızın olduğunu anlamıştık, ama inanmak istemiyorduk, HARUNA J.Krk.K.lığında görevli J.Bçvş. C.D. de olayı duyar duymaz yine 10 dakika olmadan bizim karakola olaydan dolayı gelmiş bir yanlış yapmamamız konusunda tecrübesi ile hareket ederek bizim hareketlerimizi kontrol altına almıştı, J.Bçvş. C.D. in geldiği sivil araç ile olay yerine gittik, mevcut durumda, daha önce o köy yolu üzerinde defalarca ve en son bir hafta öncesi 15-20 metre kala mayın bulduğumuz stabilize yol üzerindeki gilişen deresi üzerindeki beton köprünün girişinde BTR 60 aracının önden tam ortasının delindiğini yerde 1 metre kadar genişliğinde çukur açıldığını gördüm, o an patlayan mayının araca verdiği hasarın az olduğunu içindeki insanların az zarar göreceğini düşünmüş ve şehit olmasına ihmal vermemiştim, daha sonra aracı ilçe merkezinde ve olay yeri fotoğraflarında gördüğümde benim olay yerinde gördüğüm şekilde zarar olmadığını daha fazla olduğunu fark ettim, yoksa zararın az olmasını mı görmek istemiştim bilmiyorum, olay yerinde Uzman J.I.Kad.Çvş. Mehmet Emin YAHŞİ nin Şehit olduğunu, J.Kd.Üçvş.. A.O.Ö. ün ve BTR60 aracının içinde bulunanlardan 2-3 komando askerin yaralandığını göreve giden Krk.K. J.Bçvş. E.C. dan, olay yerinde bulunan Bl Komutanımız J.Yzb. H.Z.N. dan öğreniyorduk, inanamadım ya nasıl olurdu, o anki duygularımı anlatmam mümkün değil, Allah ım kimseye yaşatmasın,

Hastaneye nasıl gittiğimizi hatırlamıyorum, hastanede bizim geldiğimizi gören olay yerinden Mehmet Emin YAHŞİ yi ve yaralıları hastaneye getiren görevdeki diğer devrem Uzman J.I.Kad.Çvş. M.S.ın kendini kaybetmiş ve bizi görünce daha da pekleşen acısı ile olmasını duymayı bile istemediğim haberi almamla ne yapacağımı bilemedim, Yüksekova hastanesinin merdiven girişindeki sağda ki odayı göstererek işte şu oda da yatıyor demesine rağmen gidip bakma cesaretini gösteremedim, göremedim şehidimi, gözlerim doldu, ağladım mı bilemiyorum, düşünüp durdum, bir saat önce beraberdik, çay içti, sigara içti getirdiği kirazdan bile yemedi, on dakika bile görüşememiştik kendisiyle oysa ne hayallerimiz vardı birlikte, neler yapmayı düşünüyorduk, ne çok sırlarımızı acılarımızı paylaşmıştık, ama o artık yoktu, ben ya ben ne yapacaktım, beraber birlikte gittiğimiz görevlerde bulduğumuz her seferinde kefeni yırttıktan sonra, bulduğumuz mayınlardan dolayı hani birbirimize mayınka diyorduk, ne oldu artık mayınkam yoktu 8 kere mayından kurtulmuş dokuzuncuda denk gelmişti, keşke bende onunla birlikte olsaydım, bende şehit olsaydım, ben ölseydim ona bir şey olmasaydı, çünkü onun doğacak evladı görecek mutlu günleri vardı, bense bekardım sadece 2 aylık nişanlıydım, ne diyecektik ailesine nasıl söylenecekti, o an acı mı duymalıydım öfkemi, karışık duygular besledim, hala içim yanar, dolarım bazen, onu çok görmek istediğim zamanlar olur, eksikliğini de hep yaşıyorum, kendisiyle çok acılar, dertler sırlar paylaştık, kalbimin derinliklerinde sevgisi, kendisine duyduğum saygım hiç bitmeyecek, hayat devam ediyor, Allah bu devlet için vatan için şehit olanların yaralananların ailelerine zeval vermesin, onların acısını kaçımız paylaşıyor ki, inanın acılarını tekrar deşmemek için aramıyorum, onların yaşadıklarını gidip gördüm, çok zor çoook… ahhhh.
Nerdesin ulan Mehmet Emin ne acılar koydun gittin bir bilsen, görsen inan ölmezdin, hayatta olurdun, kızının elinden tutup gezdirmek istemez miydin, gelsin boynuna sarılsın, yanaklarından öpsün, seni çok özledim be sen buraya belki gelemezsin ama ben senin yanına geleceğim ne haber mayınkam benim. 12.08.2006

30.06.1999 Günü Yüksekova Perihan Jandarma J.Sınır Krk.K.lığına erzak götüren bir Ünümog araçta mayına basması sonucu 1 Astsb. Şehit olmuştu, her ikisinin de ruhları şad olsun.

Olaydan sonra duygularını anlatan Polis memuru olan ancak Uzunsırt Güç.J.Krk.K.lığında Askerlik görevini ifa eden J.Er şu dizeleri dile getirmişti..


ÜRKÜTMEDİ ONU HAİN PUSULAR,
KORKUTMADI ONU HAİN PUSULAR,
DEDİKİ ALLAH’A BİR CAN BORCUM VAR,
HER GÖREVDE COŞTU YİĞİT MEHMEDİM.

30 HAZİRAN 1999 GÜNÜ SAAT 17,30 İDİ,
HAKKARİ’DEN YENİ GELMİŞTİ,
YİNE HER ZAMAN Kİ GİBİ BAŞI DİMDİKTİ,
GÖREVE GİDECEĞİNİ DUYUNCA ŞAHLANDI MEHMEDİM.

ÖLÜME GİDİYOR ÖLÜMÜNE MEHMEDİM,
HİÇ DEMEDİ MURADIMA ERMEDİM,
HİÇ DEMEDİ SEVDİĞİMİ ÖZLEDİM,
HİÇ DEMEDİ DAHA DOĞACAK ÇOCUĞUMU GÖRMEDİM.
HER GÖREVE KOŞTU ASLAN MEHMEDİM

ÖLMEYE HAZIRDI VATAN UĞRUNA,
ASİL KAN VARDI ÇÜNKÜ DAMARLARINDA,
GÜNLERDEN ÇARŞAMBA BASTI MEŞGAN’DA MAYINA,
ŞEHİD DÜŞTÜ BENİM YİĞİT MEHMEDİM,

KANIN YERDE KALMAYACAK SÖZ BİZDEN SANA,
OĞLUN ŞEHİD OLDU AĞLAMA, ANA,
ÖLMEYE HAZIRIZ VATAN UĞRUNA,
ERLERİYİZ BİZ ŞEHİT MEHMEDİN,

NE ŞEHİTLER VERDİK BİZ VATAN UĞRUNA,
TÜRK’ÜN MEHMED’İ ÖLMEZ KORKUN PKK,
GÖZLERİN SAKIN KALMASIN ARKANDA,
SEN YERİNDE RAHAT UYU “ŞEHİT MEHMEDİM”


Rahmetlinin naşı Bergama şehitliğindedir.

[CaKaLBoT]

bedeninin yanında,

ruhunuda satmış olan,

kahpelerin ve analılarının canı.. en yakını ile yanar inşALLAH.....

GALİZ kürürlerin hepsi size..siz gibi düşünenlere ulan..