Kır Kalemini Ustam...Kır ki...!

[RuYa_GuZeLi]

"Mavi sonbaharlar sunduğun günsüzlüğünde" yağmurlar yağıyordu üstüne üstüne...

Gözlerinde başlayan bulutların göçüne eşlik ediyordun bilmeden..
Zamanı yitik takvimsiz gecelerde..

Katran karası saçlarının boynuna doladığı yağlı ilmiği,son kez çekiştirirken minik ellerinle..
Kesilen çizgilerinden kelimeler damlıyordu..
Kan kırmızı kelimeler..
Sevdanın kızıllığına boyanmış yitik kelimeler..

"Son bir bakış için son nefesini feda ettiğin, siyah beyaz eğik bir kareye sıkıştırılmış resmin titrek aksinde,can vermemek ne mümkün? Ne mümkün kara bir melek edasında meleksi yanına dokunmamak ve masumiyetle ardından gitmemek?..."

Gözlerinde başlayan ayrılık hüznünün göç vaktidir şimdi...
Kırık bir düş saplanmış yüreğine...
Kaleminin de belini kırma vaktidir...
Kır kalemini ustam!...
Düşlerini kırana acımadığın kadar;acımasız bir haykırışla KIR!...

Kır ki ;aksın damarlarında kangrene dönen özlemin...
Kır ki ;dökülsün boğazına düğümlenen ilk ve son aşk lokman..
Kır ki; tekrarı olmasın bu akla ziyan hallerin...