DÖnerİm DemİŞtİm

[aBURCUbur]

Soğuk bir sonbahar akşamıydı. Hava kararmış, yağmur başlamıştı.
Düşlerimize yağmur yağıyordu ellerimizi. Gözlerin donuk bedenin
halsizdi.

Gizli bir el kalkış hazırlanan otobüse binmek için seni
sürükler gibiydi. Sanki kalmak istiyordun. “baharda dönerim” demiştin
hatırlıyor musun ?” Sakin beni unutma bekle.”

Ben seni unutmadım sevgili, ben seni unutmadım. Bütün kış
baharda döneceğin günün hayaliyle ısındım. Minik öpücüklerle
uyandırıp güneşin doğuşunu gösterecektim sana. Çiçeklerin, denizin,
kumasalın, güneşin tadına birlikte varacak , gün batımlarında denizle
birleşen ufuk çizgisini birlikte seyredecek, ay ışığında mutluluk
şarkımızı söyleyecektik.

Yalan değil kaçamak sevdalara takıldım yokluğunda bir süre.
Sana benzeyen her şeyi sevdim ben. Sevdiği her şeyde senden izler
vardı. Aradığımı buldum sandım ama yanıldım , bulduğum sen değildin.
Olmadık zamanlarda aklıma düştün, zamansız yaralandım. Her sabah seni
bulmak için yolara düşmek geldi içimden ama gidemedim .

Yalnızlığın acısıyla gurur satın alır oldum her gece. “Gelir”
dedim kendi kendime, “Söz verdi gelmesi gerek.” Bekledim.Kendimi
param parça hissetim ama yine de sana kızamadım.Unuttum kötü
sözlerini Unuttum kapında bekletildiğimi.Unuttum telefonlarıma cevap
vermediğini, kavgalarımızı unuttum.

Bir tek seni unutmadım sevgili, bir tek seni unutamadım. Hep
dönmeni bekledim. Zamanla alıştım acılara , ölüm ilanlarında
kendiliğinden siline adreslere. Alıştım sevdiklerimin yokluğuna. Ama
yalnızlığa alışamadım, hasrete alışamadım, sensizliğe alışamadım. Hep
dönmeni bekledim.

Olamadı gülüm bir araya gelemedik. Oysa daha yolun
başındaydık, tomurcuktuk daha çatlamaya hazır. Bahar gelmeden
ayrıldık. Şimdi artan yalnızlığım , büyüyen yokluğu var . duvarlarda
gözlerinin izi , kapı kollarında parmak izlerin saklı. Sen neredesin
sevgili, varlığın nerede ?. bir mevsim döndü , sen dönmedin .

Düşlerim böyle dağınık değildi eskiden. Kara bulutlar gibi
kümelenip bir yere, acılarım yüreğimde çöreklenmişti gece
yarılarında. Özlemlerim hiç bu kadar olmamıştı gün ışığına. Hasret bu
kadar büyümemişti. Şimdi göçebe olmuş yüreğimle her sabah yeni
yolculuklara çıkıyorum. Umudun türküsünü söylüyorum öksüz
bakışlarımla.....

Emeğine sağlık...