|
08-25-2007, 01:45 PM
|
#1 |
|
ÇaKaL Üye
 
Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: CaKaL.NeT'TeN
Yaş: 30
Mesajlar: 1,192
Teşekkür Etme: 9 Thanked 30 Times in 22 Posts
Üye No: 44131
İtibar Gücü: 1676
Rep Puanı : 12536
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Ask ve Sevgı Sıırlerı-2
Susmalıyım Diyordum
Kırmızı olmalıydı, koyu kırmızı her zaman dikkat çekmeli, göz alıcı olmalıydı heyecan duyacaksın bana baktığında, o gizemli çiçek gibi, doğan her yeni güneşin ardından yine aynı renginle açmalısın bana , bende sari saçlarımla her güzel gecenin sonrasında eriteceğim seni dişiliğin doruğundayken lacivert denizlere açılasın gelecek, boğulacaksın çünkü kullanacak kelime bulamayacaksın. Ve denizin o mavi rengi, dalgalar birbirleriyle sevişir, martılar şahitlik eder, yeryüzüne düşen her damla onların aşkının bir simgesi, kelepçesidir. Ama bu başka birşey olmalıydı, böylesine derin bir haz veremezdi bedenler birbirlerine, yoksa dalgalar sıkılırlardı. gökyüzü ne renkse mavi parıltılarda o renkle simleniyordu, bu bir bağlılıktı, bu birbirini sevmeydi. Susmalıyım diyordum, susmalıyız, bize dokunmamaları için, belkide sadece yüreğimizle konuşmalı, gözlerimizle duymalıyız. Kelimelerin yetmediği yerde bedenimi sokmalıydım yaşamıma , yaşamımın sebebine, yetmeliydim ona... Ezanlar haykırırken, insanların kendilerince ahkam kesmeye çalıstıkları bu yeryüzünden, meleklerin dokunuşuyla ayrılıp, ibadete dalmalıyım çok, derinlere ve ruhum bedenimden ayrılmalı bir müddet, görmeli okyanuslardaki şiddetli fırtınaları ya da; afrika nin kızgın kumlarını, ya da; ılık rüzgarında kizkulesini izleyen eslerini Istanbul un... görmeli ki daha da olgunlaşsın bedenime sığmayacak olan ruhum, sevmek lazımdı; tren yolculuğu misali; aşığına sarılıp seyir halinde dünyayı; en çılgınından, en mantıklısından, en tutkulusundan, en masumundan, bazen de yalanından yaşamalıydı, ve hızlısından... Hayat lazımdı bana, sevimli sevimsiz bir sürü yaşanmışlıklar, onlarıda tanımalıyım, tanımaliyim ki hiçbirşey yabancı gelmesin ve ruhum tekrar döndüğünde gözlerini iyi açmalı,yüreğini sıkı kapamalıydı sadece istediğini yapmalıydı... AĞLADIĞIMI KİMSEYE SÖYLEME ANNE Ağladığımı kimseye söyleme anne Onlar beni güçlü biliyor Onlar beni en zor günümde bile ayakta biliyor Ben aslında geçirdiğim her günün akşamı evde ağlarken Onlar benim içimin sızladığını, yüreğimin yandığını bilmiyor... Onlar beni kral biliyor Onlar beni kızdım mı, dünyayı yakacak insan biliyor Ben aslında onun gözlerine bakmaya bile kıyamazken, Onlar benim bir erkek uğruna üzüleceğimi tahmin bile etmiyor... Ağladığımı kimseye söyleme anne Onlar beni ağlamaz biliyor Onlar beni... Üzüldüm mü bulunduğum şehri bulutlar kaplar biliyor Ben aslında odama kapanıp sitem duygusuyla bir köşeye sinerken Onlar beni hiçbir şeyin sarsacağını akıllarının ucundan bile geçirmiyor Ağladığımı kimseye söyleme anne Onlar bunu hiç bilmiyor Onlar için ben en sağlam köprülerden daha sıkı bağlıydım hayata Ben aslında ölümle yaşam arasında ki ince çizgide bir o yana bir bu yana giderken Onlar hala benim için hayatın büyük bir kırıklığı olduğunu bilmiyor SEN GIDIYORSUN, HIC GELMEDEN… Mevsimleri mi kaçirdim ben Yoksa mevsimler mi kaçti benden Ben mi yabanciyim Sen mi tanidik degilsin Üsüyorum Içimde Bir buz mevsimi boy veriyor Son sarki susuyor birden Gece yirtiliyor Sen degilsin gelen Biliyorum Orda duruyorsun Harflerini çalmislar sözcüklerden Klavyeden tuslarini Susuyorsun Yüregimi tutuyorsun ellerinde Durmadan sIkiyorsun Uzak bir yildizdan Soguk bir alev yükseliyor Gelip bedenimi vuruyor birden Gece yirtiliyor aniden Gelen sen degilsin Biliyorum Bir aysberk yükseliyor Yüregimden Tepeden tirnaga Buz kesiyorum Sana gözlerimi veriyorum Almiyorsun Bir yagmur yagiyor Denize Güller soluyor Görmüyorsun Gölgeni bulup bulup kaybediyorum Yeniden Uzansam tutacagim ellerinden Biliyorum Son misralar savruluyor siirlerimden Tüm düslerimi terkediyorum Birden sabah geliyor Sen gidiyorsun Hiç gelmeden...
__________________
υѕєℓαимαz  |
|
|
  |
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Normal Mod
