Aşk Yağmuru Sürgünleri

[вσυя∂¢αη]

Aşk Yağmuru Sürgünleri



Konak saat kulesi dibinde bir bayan
kurumuş dudakları
saçları acele taranmış
ayakkabıları oldukça ıslak
bedeni üşümekten firar etmiş
yaşam yorgunu bir bayan.

Gözlerde kaçamak bekleyiş
endişeli geçti önümden seslensem duyacaktı
bekletenleri konuşalım diyecektim
yağmur yağmakta
o aramakta bekleteni
semanın tuvaline sadece kara bulutlar çizilmiş
yıldızları silmişler
aldırmadan şemsiyesiz umutlarda bekledi
kuru kalabalık ıslak sokaklarda hızla geçiyor
belki onlarda koşarak arıyor
yerlerde ıslaklığın geçici gölgesinde mutluluğu.

Gelmedi bekleteni bayanın
derme çatma düşler ülkesine dönüyor
yağmurda örselenmiş üzgün
için için yanıp
İzmir in aşk sürgünlerini ıslattığı yağmurunda
kuru adımlarla
çaresiz gidiyor
kara kara düşünüp
beyaz martı çığlıklarında gitti bayan
ben yağmura sürgün boşluktaki pıhtımla
utana utana
unuta unuta
usana usana
yağmurla akıp yine yalnız evime sürüklendim.