vakit ayrılık vaktiydi bitti..

[ƒяαмвυαz]

Günlerdir,aklımda yürüyen sözcüklerin yüreğimdeki sızıya her dokunuşunda biraz daha kızgın,biraz daha küskün cümleler kurdum.Şimdi mi şimdi hüzün zamanı...

Evet ayrıldık!
Hayaldi ve gerçeğe çarptığımız an bitti.Belkide suya yazılmış bir aşk masalıydı bizimki.Hani zamanında herşeye inat beraber ayakta kalabilme çabalarımız filan aklıma gelince,sonumuza bakıp derin bir acı çekiyorum ciğerlerime.Dönüşü olmayan bir yolda ürkmeden adım atabilme cesaretimiz için de hiç övünemiyorum biliyor musun?Aşk,gerçeklere ne kadar yakınsa sonsuzluğa o kadar uzakmış meğer...
Benim için artık yabancısın.Oysa hayattan aldığım her darbede çevireceğim acil numaram,en yakın dostum,sevgilim olduğunu sanmıştım...
Şimdi yaşamak için yeni sebepler arıyorsundur kendine ve her gece başını yastığa koyduğun anda benden kalan parçaları içindeki ateşle yakıp uyuyorsundur.Tanırım seni!Yüreğini yeni bir yüreğe açman biraz süre alır ama hayat devam ediyor mantığınla bunuda aşarsın!
Doğruların-hani şu asla,ne pahasına olursa olsun değiştiremeyeceğin doğruların-bir gün hangi kişinin el değmesiyle doğru olmaktan çıkar işte onu bilmiyorum...


Ben senden gittim;hemde bir hastanenin acil servis kapısının önünde öylece yolunu gözlerken...
Ben senden gittim;telefonun diğer ucundaki suskunluğuna bağırıp çağırıp-ağlarken...
Ben gittim artık;sana ayrılmalıyız derken,
Ve şimdi...
Unuttum seni demek için çok erken belkide çok geç!


Vakit ayrılık vaktiydi,bitti.
Senin için tüm iyi dileklerim,yüreğimin ta derinlerinden sesleniyor:
Mutlu ve sağlıklı yaşa...


(Veeeeeeeee sildim bEn seni benden,zor oldu ama artık sevmiorum senii)

[Kéan aRs]

konu için tşkrler

[ƒяαмвυαz]

rica etmiyorum

[Kéan aRs]

etme lemmmmm

[ƒяαмвυαz]

Kurban olduğum heval...


Bir fizan kopardım sevgiliye,duymadı.Ses semir yok hal****üstü desem,hiç kırılır mı aşık can,cana.Dedim,yarımım,eksiğim.Böyle çirkin elim ayağım.Sevmez mi eksik olan.Duymadı kurban olduğum,duyacağı yok.


Heval...
Yardım eder mi aşk bize.Aşk büyük gücüyle olmazı olur eder mi?Sevinçlenir mi bu hüzün terasına asılmış yürek.
Bana söyle...

Bana dost sıcağıyla de ki;anlamak istemiyorsun.De ki inadından sürüyorsun izini,reddedilmiş gönül sızının.Heval kurban olduğum,sen ses ver bana.Susacak kimim var.Dövülmüş tuz gibiyim,ha bağır ha bağırayım,kim duyar...

Sen söyle,de ki;...

De ki...

[ƒяαмвυαz]

İşte sonunda sen apayrı bi sabaha ben senden ayrı bi sabaha uyanıyorum.
İşte bi gün başlıyor bin bir kovalamaca bin bir karmaşayla her günüme bi anlam katıyor yüreğim nasıl güzel bu gün nasıl güzel geçti tüm günüm...
Oysa kandırıyorum kendimi yine...
Seninde güzel geçiyor biliyorum benden ayrı tam istediğin gibi mutlusun işte...
böylesini tahmin ediyorum.
belki bende mutluyum sensizliğe inat...
ama inan sensiz ne kadar olabiliyorsa o kadar fazlası gelmiyor elimden�.


Yazmak bile işkence inan sensizliğin hangi iklimi bu sanıyorsun sonbaharındayım.
Sensiz bi sonbahar üşüyorum...
biliyorum
yokluğunun birde kışı da var.
karlara inat yüreğim kor yangınlarında için için ağlayarak geçecek.
Biliyorum unutuyorum hayatın akışında kayboluyorum işte!
sabah bin bir acı ile uyanıyorum yüreğime derin bi acı saplanıyor
Ama ben anneme yalancı bi gülümseme ile "günaydın" diyorum....
Anlamasın bu acımı çok üzülür biliyorum
sen bana kıydın ama ben hala sevdiklerime kıyamıyoum bu hayatta..


akşam oluyoo tüm şehir kararıyo benim üzerime yokluğunun karanlığı çöküyor...
Cam kenarlarında sokak lambalarının gölgesinde her geçeni sana benzeterek...
düşünerek hayal ederek yokluğunu yaşıyorum.
ve gece oluyo ben sensizlikle başbaşa yalnızlığımla ortak..
senli günlerime ağlıyorum
sana ağlıyorum
sensiz kimsesiz bi başıma bıraktığın şu hayata alışmaya çalışarak...

offf be bitanem ne olurdu bu kadar sevdirmseydin kendini?
ne olurdu?
almasaydın tüm umutlarımı aşkımı ve bana kalan son seni...
Beni bana bıraksaydın bari hem sensizilik hem bensizlik bu kadarı fazla..
ne seni unutabiliyorum ne senden geriye kalanları işte..
bu hiçlikle bu boşlukla baş etmek zorundayım..
kimseye söyleyemeden kimse bilmeden sesiz sesiz yaşamak zorundayım...
İşte yine sabah oldu
Sen bensiz ben sensiz bi sabaha uyandık yine...
Nerdesin canımdan çok sevdigim nerde???

Sen mutlusun işte..
Bense mutluyum numarası yapmaktayım çaresizce....

Alinti

[ƒяαмвυαz]

Dayanamıyorum ki sensizliğe
Sensiz sessiz *******e
Korkularım üstüme geliyor
Sensizliğin doruklarındayken
Ben korkmam senden başkasından
Sensizlikten başka bir şeyden
Korkmam korkmazdım
Şimdi geceden uyumaktan telefonun çalışından korkuyorum
Arayan sensen ya da senden kötü haberse….
Sabrım bitti
Kırdım sabrın zincirini
Sana koşacam ama…
Önümde bir duvar duvarın adı sen…
Yapma bana bunu
Dayanamıyorum yokluğuna
Al beni bu izdıraptan
Kurtar beni karanlık *******den
Işığım ol doğuşum ol yeniden…

Söylemiştim sana gitme,gönlünün sahiline
Seni alırsa fırtına dayanamam yokluğuna
Seni alırsa fırtına dayanamam yokluğuna

Dayanmıyo kalbim bu kadar yüke
Dön desene ban
Susmasana artık
Kurtarsana beni bu karanlıktan…
Bu bulanık sulardan…

[ƒяαмвυαz]

Oyun oynama yüreğim anlat kendini. Bırak yalın olsun kelimeler. Bırak gecem gibi ağır gözlerim kadar siyah olsun..

Ne yapmak istediğini bilememenin, suskunluğun, belirsizliğin içinde kaybolmuş bir yüreksin sen.

Ne sevdalar, ne sevgiler terk edip gitti seni. Sürgünlere emanet bırakıp gittiler.
Kalabalığın içinde nemli bir oda da yalnızsın yapayalnızsın...

Bir fırtınaların var bir de elindeki kalem. Yorgun bakışmalarına inat, sımsıkı sarılmışsın ona. Cümlelerde kendini arıyorsun.


Ne zaman siyaha çalsa gecemin uçsuz bucaksız deryası, ne zaman bir çocuk çığlığında yırtılsa ay ve ne zaman bir beden toprağa gelin olsa...

Vurgunları bana düşer...
Ağır ağır delinir uykular kan revan gözlerimde...
Fırtına olur, haykırış olur, gözyaşı olur da yine de bir umut bir hayat arar kimsesizliğime gözlerim...

Şimdi, hüznümün ciğerlerimi parçalayan acısıyla başbaşayım. Tenim ateşlerde eriyor gibi ve yine de üşüyorum.

Dudaklarımda inceden bir ses..


Bir hüzün akşamında kırık düşler
Bir yalnızlık türküsünde kayboldum..

Kaybolmak istiyorum İstanbul sokaklarında, ayazı tenimde, gün ışığını kirpiklerimin yansımasında hissederek zemheri yalınayak yürüdüğüm gecenin kör vakitlerinde...


Zaman gece yarısı..
Zaman sessizliğin simgesi..
Zaman dolan sahte kadehlerin gecesi..

Vurdu yine yüreğimin dem saati...

[ƒяαмвυαz]

Mutluluk bazen;
Yüklenip sırtına anılarını,ormanın derinliklerine dalıp kuşlarla bir şarkı mırıldanmaktır.
Kimsesiz kumsallarda unutup kendini,
Dalgaların sesiyle rüyalara dalmaktır.

Bazen mutluluk;
Toprağın yağmurla buluştuğu an,topraktan fışkıran o büyülü kokuyla sorhoş olmaktır.

Mutluluk çoğu zaman;
Sevgiye duyarsız kalınacağını bile bile sevebilmeyi göze almaktır.
Emeğinin sömürülmesine duyduğun öfkeyi sabırla bastırmaktır.

Çoğu zaman mutluluk;
Geçip giden yılların boşa geçmediğinin farkına varmaktır.

Veeee...
Mutluluğun ne olduğunu bile bile MUTSUZLUĞA katlanmaktır...

[ƒяαмвυαz]

ßu gün ben sessizliği duymak isterdim, karanlıkta görmek isterdim kendimi..bu gün ben yalnızım biliyorum gecede yarıda kalmış ve unutulmuş bir mektubu okuyorum ; çok hüzünlüsün arkadaşlar söylerdi bana oysa ,,oysa ,her insanda vardır biraz hüzün, bende öyleyim işte seni şiirlerim gibi seviyorum ..ikimiz ,ikimiz hiç bitmeyen ve upuzun bir yola çıkacaktık hadi gel demiştin şimdi bir tek ben kaldım yolun ortasında..öğütler duymadan vardım şimdi yaşamak istemediğim yerlere.. yalnızlığı yaşıyorum okadar tanıdığım insanların arasında.. küçücük bir defterime yazarım hissetiklerimi o hep benim yanımdaydı..şimdi ama sen yoksun yanımda.. karanlık odalarda seni düşünüyorum saatlerce ben.. nerdesin şimdi unuttunmu beni.. ben hala aynı yerlerdeyim hala aynı yerleri geziyorum sensiz.. değişmedim ben.. neden ki; bazen teyzemin dükkanında çalışıyorum eskisi gibi akşam işten çıkar sizin evin önünden geçerim ve bizim öykümüz sesiz bir rüzgar gibi yanımdan geçerdi . yaralı kalbim yine kanamaya başlıyor.. o anda ağlamak gelir içimden ilk kez senin için göz yaşlarımı kaybetmiyorum biliyorsun sonra penceremden gökyüzüne yıldızlara bakıp seni aramak vardır oysa sen sömüşsün içim yanıyordu nerdesin şimdi..bak bana hediye ettiğin boncuğu halen taşıyorum..seni hep görüyorum her şarkıda ve her şiirdeki gibi... her sabah saaat sekize doğru küçük kardeşini görürüm seni sorarım ne yaptığını ne ettiğini herkese şu yoksul kentte aynısını sorarım bilmezlerki seni ben nasıl sevdiğimi.. ah aycanım yemin ediyorum her sözüne inanmıştım içim acıyor sen bana okadar ve okadar söylemiştin ki beni nasıl sevdiğini acım hiç dinmiyor aklımdan hiç çıkmıyor apansız o çekip gittiğin gün neden benim gibi bi insana oluyor bunlar neden.. kader demiştik seninle tanıştığımız o ilk güne hiç unutamıyorum komşuymuşuz meğerse biz senelerce ne iyi nede kötü duymuştum senin üzerine nerden bilecektim ki aşk yaşayacağımızı ..ne kadar acayip bir şey senelerce yüzümüze bakıp es geçmişsin bir merhaba demeden ne kadar acayip bir şey hayat bu ..belki benim hiç bir şeyim yoktur ama herşeyimi sana veriyorum yeterki bana gülüşünü ve aşkını hediye et ..türküler söyledim sana duyuyormusun her sözüm gerçekti her sözüm derin bir duyguydu.. seninle bir aşk macerası yaşamak isterdim; gülebilirsin.. ama benim için öyle birşeydi..hayatımda hiç ama hiç bi insana böyle güzel kelimeler dememiştim her söz benim o kocaman kalbimden..bazıları seninle beraber olmamı istemezdi günlerce başım belada anlatamadım sana..... seni sevdiğimi..aslında aslında aşka inancımı bende kaybettim aslında aşk beni bu durumlara getirdi..yokk hayır senin üstüne atmıyorum hepsi benim yüzümden başkalarını mutlu etmek için elimden geleni yapardım öyleyim işte senin için yetmedi bunlar .. seni etkiler dedim oda olmadı özür diliyorum..yokluğunu hissetmek çokzor senin o güzelden güzele bakışlarını özlüyorum..o güzel yüzüne dokunmak yasaktır şimdi .ahh bilmiyorum bu zor günler nasıl geçeceğini benim gibisini bir daha bulamayacaksın sen .. bir gün belki sorarsın kalbine ne yaptığını ne ettiğini .umarım o yalancı aşkınla onunlada mutlu olursun ..dağların kızıydın sen ama kendine yalanlamaktan başka bir şey etmedin .. bu gün ben yalnızım biliyorum gecede yarıda kalmış ve defalarca yakılmış bir mektubu okuyorum...

Çetin Çetinkaya