SirnaŞik Kuzey Kutbu Tİlkİlerİ

[F@sTaLaFisT@]

Ünlü Danimarkalı kâşif Vitus Bering'in gemisi «St. Peter» 1741de Kuzey Pasifik'teki bir fırtına sırasında hasara uğramış ve bugün Bering adası denilen yerde karaya oturmuştu. Kâşifle birlikte seyahat eden tabiat bilgini G. W. Steller bu arada Kuzey Kutbu tilkisi'nin âdetleriyle, yaşayışını yakından izleyebilmişti.
Steller, adada pek bol olan tilkilerin buraya yüzen buzlarla geldikleri ve denizden karaya vuran yiyeceklerle beslendikleri sonucuna varmakta gecikmemişti. Bu konuda şunları yazmıştır:
«Gece, gündüz demeyerek bannak-tarımına doluyor ve çalabildikleri her şeyi alıp götürüyorlardı. Bu arada bıçak, sopa, çanta, ayakkabı, torba ve başlık gibi işlerine yaramayacak eşyaya da el atıyorlardı. Inanılamayacak kadar ağır yükleri yuvarlayarak götürmenin usulünü bulmuşlardı. Deniz hayvanlarının postlarım yüzdüğümüz vakitler, eti elimizin altından kapmak istedikleri için, ikisini, üçünü bıçakladığımız oluyordu... Her yaptığımızı gözetliyorlar, her gittiğimiz yere beraberimizde geliyorlardı.
«Herhangi bir hayvanın karaya vurması halinde, bunu daha biz yetisemeden midye indiriyorlardı. Etin hepsini yiyemedikleri takdirde, bunu parça parça dağlara taşıyorlar ve tasların altına gizliyorlardı.»
Kuzey Kutbu tilkisi bütün korkusuzluğuna rağmen iri bir hayvan değildir. Uzunluğu 50 santim kadardır. Bir de bunun yansı kadar bir kuyruğu vardır. Kürkü yazın grimsi kahverengidir, mevsim ilerledikçe, postunda açık renk tüyler yer almaya başlar, kışın ise bütün vücudu kar gibi beyazdır ve Kuzey Kutbu'nun karlı fonundan sırf koyu renk gözleriyle burnunun kara ucu sayesinde sıyrılır. Kulakları oldukça kısa ve yııvarlağunsıdır, bu ise, buzlar ve karlar memleketinde iri kulakların daha kolay donmalarından büyük bir avantajdır. Bu tilkiye Eski ve Yeni Dünya'ıun Kuzey Kutbu bölgelerinde raslanır.
Kuzey Kutbu tilkisi, şubatta kış kürkünün tüylerini dökmeye başlar, fakat grimsi kahverengi tüylerinin hepsi bitene kadar da ilkbahar sonuna yaklaşmış olur.