Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Hikaye-6 - Her Gün Bir Altın (2)

Çocukluğu çok güzel bahçeli şehire yakın bir köyde geçmişti.Evlerinin karşısı ormandı.Hertaraf yemyeşil ve yeşile boyanmıştı sanki.Yaz geldiğinde komşularıyla ağaçların altında piknik yaparlardı.Arkadaşlarıyla salıncakta sallanır.top oynarlardı.Evlerinin önünden yol geçiyordu. Eşşekler, develer,
inekler, kümes hayvanları.. sanki hayvan cennetiydi.Onları seyretmek ne güzeldi.En çokta sevdiği kümesin başını bekleyip, tavuklar yumurtladığında onları annesine götürmekti. Yolun sonunda Remzi dede diye bir yatır vardi.
Gören gözler, her sabah ezanında köyün çeşmesine, bastonuyla geldiğini,
abdest aldığını görürdü.Rüya o zaman onbir yaşındaydı.Son zamanlarda uykusu kaçmaya başlamıştı.Yatağı pencereyle karşı karşıyaydı. Gece onikiyi
geçtiğinde köpeklerin havlaması onu ürkütüyordu.Birden baston sesiyle birinin ayak sesini duydu.Ayak sesi yavaş yavaş bahçenin önüne gelmeye başlamıştı.O kişinin pencerenin önüne geldiğini hissetti.Aksilik perdeyi örtmeyi de unutmuştu.Alaca karanlıkta beyaz sakallı, zayıf yüzlü dedeyle
gözgöze geldi.Avazı çıktığı kadar bağırdı.baston sesiyle ayak sesi uzaklaşıyordu.Annesi yanına gelmişti.
---Neoldu kızım rüya mı gördün? neden bağırıyorsun? diye sordu.
Rüya titriyordu. Olanları çabuk çabuk anlattı. Annesi köyde böyle durumların olduğunu duymuştu. Ara sıra dedeyi ziyarete gider, temizlik yapar başında
yasin okuyup evine gelirdi. Kızına birşey diyemedi.
---Korkma kızım sana öyle gelmiştir dedi annesi.

[GooD aNd EvıL]

Hikaye- 4 - Bir Cinle Arkadaştım.

--Meltem, iki sene önce eşini kaybetmiş, çok güzel bir bayandı. İki çocuğuyla hayatta yanlız kalmıştı. Çocuklarına çok düşkündü. Onlara babasının yokluğunu aratmamak için, elinden geleni yapıyordu. Eşinden kalan birkaç mal varlığıyla, birde ailesinin desteğiyle, iki çocuğunu okutuyordu.
--Meltem, boş vakitlerini psikoloji ve doğa üstü güçleri içeren kitapları okuyarak geçirirdi.Çocuklar akşamları erken yatardı. Meltem, *******i kitaplarla haşır neşir olur. Biri biter. Birine başlardı. Tek eğlencesi kitaplardı.
Bir gece çocuklar yine erken yatmışlardı. Meltem'de doğa üstü güçleri içeren bir kitap okuyordu. Birden kafasını kaldırıp karşı koltuğa bakma ihtiyacı duydu. Karşısında yakışıklı bir bey oturuyordu. Birden sanki soluğu kesilmişti. Ne yapacağını bilemez haldeydi. Ne diyeceğini, nasıl hareket
edeceğinide bilmiyordu. Zoraki bir şekilde.
--Sende kimsin diye sordu.
--Benim ismim Garip, sakın benden korkma. Sana hayat hikayemi anlatacağım. Dedi.
Meltem, büyük bir şok geçiriyordu. Kekeliyerek.
--Peki anlat dedi.
--Ben Çanakkale harbinde şehit oldum. Aslen Maraşlıyım. Eşimi ve iki çocuğumu memlekette bırakıp savaşa katıldım. Gemide görevliydim.
Gemimiz büyük bir darbeyle suya gömüldü. ben de şehit oldum dedi. Bu
evin altında yatıyorum. Sen çok iyi birisin. Sana yardım için burdayım. Dedi.
Meltem ne diyeceğini bilemez haldeydi. Ben senden korkarım, üstelik çocuklarım da korkar. Ben seni istemiyorum. Dedi.
--İmkansız ben seni seçtim. Seni bırakmam dedi. Çocuklarında beni göremez.
Sonra birden kayboldu. Meltem, ne yapacağını bilmiyordu. Şaşkındı.
--Herhalde bana öyle geldi. Kitapların tesirinde kaldım diye düşündü.
Ertesi gün çocuğu, ateş içinde eve geldi. Çocuğuna ilaç verdi ve yatırdı.
Üzerinide yorgan ve battaniyeyle sıkıca örttü. Gece birara uyandı. Çocuğun
ateşine bakmak için odasına girdi. Birde ne görsün. Yorgan ve battaniye
güzel bir şekilde katlanıp, çocuğunun ayak ucunda duruyordu. Bir anlam
veremedi. Çocuğunda ateşi düşmüştü. Tekrar gidip yattı. Sabah çocuğu
neşeli bir şekilde kahvaltısını yapıyordu.
--Anne, gece benim yanımda bir amca yatıyordu. Biliyormusun diye annesine söyledi.
--Kızım, sen rüya görmüşsündür. diye kızına biraz sitemli bir şekilde cevap
verdi.
Meltem artık Garip'in evde dolaştığını görüyor, onunla konuşuyordu.
--Meltem, banyoya benim için havlu koy. Ve hergün değiştir diyordu.
Çünkü, her ezan okunduğunda abdest alıyordu. Meltem'de Garip' e alışmıştı.
Gece olduğunda Garip güzel sesiyle yasin okuyordu. Garip Meltem'in kendisini sevmesini istiyordu. Bazı ******* uyandığında onun, yanında yattığını görüyordu. Buda hoşuna gitmiyordu. Garip' e.
--Hayır, ben kocamı seviyorum diye cevap veriyordu.
--Ama o, senin kıymetini bilmedi. Devamlı seni aldattı. Senelerce seni üzdü dedi.
--Biliyorum ama ben kocamı çok sevdim. Halada seviyorum dedi.
Onun, şehit kılığına girmiş bir cin olduğunu anlamıştı. Bu konuda da çok kitap okumuştu.
--Ben seni istemiyorum. Git bu evden dedi.
Ne dediyse gitmiyordu Garip. Meltem'in yaşlı bir komşusu vardı. Olanları
ona anlattı.
Kızım, sana verdiğim şu duaları, gece olduğunda oku. Dedi. Meltem, gece duaları okudu. Gece kulağına acı çeken birinin sesi geliyordu. Bu Garipti.
--Git istemiyorum. Diye kendi kendine konuştu. Uyumuştu.
--Birbirini kovalıyan günlerde Garib'e rastlamadı. Artık bir nefes almış, huzurlu bir şekilde evinde oturuyordu. Her akşamda aynı duayı okuyordu.

[GooD aNd EvıL]

Hikaye- 6- Her Gün Bir Altın (3)

Ama hergece onikiden sonra aynı sesleri duyuyor ve ürküyordu.Bir gece
uyandığında dedeyi karşısında buldu.Tam bağıracaktı dede:
-Bağırma dedi eliyle sus işareti yaptı.
-Kızım bundan sonra her sabah yastığının altında bir altın bulacaksın.Onları
sakla kimseye söyleme dedi.Ve kayboldu. Baston ve ayak sesi yavaş
yavaş uzaklaşıyordu. Sesi Rüya'nın kulaklarındaydı.Şaşkındı. Gözlerini kapadı ve uyudu. Sabah uyandığında aklına Remzi Dede geldi.Aceleyle
yastığının altına baktı.Gözlerine inanamıyordu.Yastığının altında bir altın duruyordu.Aldı ve sakladı.Anneside uyanıp yanına gelmişti.
-Anne sana birşey söyliyeceğim.
-Söyle kızım.
-Gece ne oldu biliyormusun?
-Ne oldu? kızım.
Birden aklına Remzi Dedenin yüzü ve sus işareti geldi.
-Yok birşey anne dedi geçiştirdi.
Her sabah uyandığında, yastığının altında bir altın buluyordu. Yüz tane altını olmuştu. Bunun üzerinden bir sene geçmişti.Altınlarda birikmişti.Birgün
annesiyle babası şehire alışveriş etmeye gittiler.Yolda trafik kazasında ikisi de ölmüştü.Rüya yıkılmıştı ve yanlızdı.Ne yapacağını bilemiyordu. Amcası sahip çıkmıştı Rüya'ya.Bir gece dede yine geldi
-Kızım durumu amcana anlat. Amcan iyi biri.Altınları bozdursun sana
şehirde bir ev alsın. Sana ölene kadar yeter bu paralar dedi.

[GooD aNd EvıL]

Hikaye-5- Ermiş Dede Depremi Haber Verdi

Ayşe; annesi, babası ve iki erkek kardeşiyle birlikte gecekonduda otururlardı. Babası seyyar satıcılık yapar, annesi de evlere temizliğe giderdi. Ayşe orta sonda, kardeşleri de ilkokula gidiyorlardı. Zengin değillerdi ama mutluydular.Evlerinin karşısında uçsuz bucaksız mezarlık vardı. Bu çok eski,
tarihi yaşatan bir mezarlıktı.
Ayşe, içine kapanık fazla arkadaşı olmuyan biriydi.*******i çok korkar, yorganı başına kadar çeker, uyuyana kadar yatağın içinde titrerdi.Nedenini
oda bilmezdi.Hiçkimseyle de dertleşmezdi.Düşündüğü zaman ise, evlerinin karşısında ki mezarlıktan kaynaklandığı aklına gelirdi. Uykusu kaçtığı bazı zamanlar, odanın kapısının açılıp kapandığını hissederdi. Son zamanlar da
daha huzursuz ve korkak olmuştu. Birgün annesine anlatmaya karar verdi.
-Biliyormusun anne, *******i ben çok korkuyorum. Burdan taşınalım. Bazen kapı, açılıp kapanıyor dedi.Annesi,
-Olurmu öyle şey kızım, nerden çıkarıyorsun. Böyle birşey olmaz. Takma kafana rahat rahat uyu. Üstelik taşınamayız. Biliyorsun babanın durumunu dedi.
Ayşe bir çıkar yol bulamamıştı. Annesinin dedikleri korkusunu yenmesine sebep değildi. O gün kardeşinin doğum gününü kendi aralarında kutladılar.
Ayşe mutluydu. İçinden.
-Bu gece rahat uyuyacağım diye düşündü.Gece olunca yatağına yattı.
Kafasında okulda çözemediği bir problem vardı.Yine uykusu kaçmıştı.
Devamlı düşünüyor, kafasından sonuca ulaşmaya çalışıyordu. Birden kapı
kendiliğinden açıldı.Korkmuştu. Annesine bağırmak istedi.Soluğu çıkmıyordu. Yatağında titremeye başladı. O anda oda birden aydınlandı.
Gözleri kamaşmıştı. Şaşkın ve korkuyordu. Karşısında beyaz sakallı bir
dede duruyordu. Yorganı kafasına çekti. Titriyordu. O an bir ses duydu.
-Kızım beni dinle, benden korkma dedi.
Ayşe daha da çok korkmuştu.
-Bana bak kızım, beni dinlemelisin dedi.
Ayşe yorganı başından çekti. Dedeye baktı.
-Korkma kızım, sana kötülük yapmıyacağım. Seni uyarmaya geldim dedi.
Ayşe konuşamıyordu. Sadece dinliyordu. Dede:
-Kızım, aileni al ve bu evden uzaklaşın dedi.
Ayşe anlam verememişti.Ağzından zorla,
-Neden diyebildi.
-Biri geçe deprem olacak, hemen bu evden çıkmalısınız. On beş dakikanız var dedi. Ve kayboldu.
Ayşe ne yapacağını şaşırmıştı. Annesine, babasına ne diyebilirdi.İnanmazlardı ki ona. Bir de rüya görmüşsün sen derlerdi..
Aklına bir fikir geldi.Babası, kızkardeşini çok severdi.Halasının hasta ve onu çağırdığını söyliyecekti. Hemen babasının yanına gitti.
-Baba uyan, halam telefon etti.Eniştem evde yokmuş. Sen onu hastahaneye götürecekmişin. Annem ve biz çocukların yanında olacakmışız.
dedi.
Babası bir hışımla yataktan kalktı.
-Hadi hazırlanın gidiyoruz dedi.Kapıda külüstür bir arabası vardı.
-Ben arabayı çalıştırmaya gidiyorum. Siz de gelin dedi.
Ayşe apar topar bir bavul hazırladı.Tüm aileye yetecek kadar tıka basa bavulu doldurdu. Okulla ilgili kardeşlerinin ve kendine ait tüm gereçleri aldı.
-Anne. babamın parası varsa al yanına dedi.
Annesi şaşkındı. Neden kızım diye sordu.
-Anne biz yokken hırsız girebilir dedi.
Evi kapadılar. Arabanın yanına gittiler. Babası,
-Bu eşyalar da ne diye sordu. Kızına kızdı.
-Yarın geleceğiz. Bu bavulların işi ne dedi.
Ama kız kardeşi hasta olduğu için, bir şey demeden bavulları garaja koydu.
Arabayı çalıştırdı. Yüz metre gitmişti. Yerin altından büyük bir gürültü geldi.
Şaşırmışlardı. Deprem oluyordu. Arkalarına baktılar evleri yerle bir olmuştu.
Babası şoktaydı. kızına.
-Kızım anlat bana, ne oldu da bizleri apar topar evden çıkardın dedi. Ayşe.
-Babam halam rahatsız değil. Sizlerin evden çıkması için öyle söyledim.
Gece olanları babasına anlattı.Ailecek şaşkındılar.Sağ kaldıkları için şükrediyorlardı.Gerçekten halasına gittiler. Onlarda kapıdaydı. her yer
mahşer yeri gibiydi. Bir hafta sonra enkaz kalkmıştı. Ayşe'nin babası daha sağlam bir ev yaptırmak için uğraşıyordu. Ayşe'nin annesi de,
-İyiki kızım hatırlattın evden parayı aldık diyordu.
Ayşe yeni evindeydi. Artık daha sağlam ve daha güzel olmuştu.*******i
korkmuyordu.Bazı ******* kapı yine açılıyordu. Ama Ayşe alışmıştı. Dede
onlara iyilik yapıp uyarmıştı.

[GooD aNd EvıL]

-Hikaye-6- Her Gün Bir Altın (4)

Ben birdaha gelmiyeceğim dedi ve kayboldu.Rüya amcası ve kuzanleriyle mutluydu.Amcası onu kendi çocuklarından ayrı tutmuyordu.Okuyordu. Sınıfın başarılı öğrencilerinden biriydi.Amcası ona şehirde güzel bir ev almıştı.
Aradan seneler geçmişti.Üniversiteyi bitirmiş, iyi bir işte bulmuştu.Ama karşısına kim çıkarsa kısmet olmuyordu..Öyle böyle derken emekli olmuştu.
Tek eğlencesi katıldığı gezilerdi.Zengindi ama yanlız ve mutsuz. Remzi Dede bu günleri görerek ona yardım etmişti.Birden irkildi. Muavin sesleniyordu.
---Herkes otobüsü boşaltsın.Abant'a geldik.
Şaşkındı. Çocukluğu nasıl da geçmişti gözlerinin önünden dalgın dalgın
otele yürümeye başladı.Sanki geçmişini ve tüm yaşadıklarını otobüste bırakmıştı.

-SON-.

[GooD aNd EvıL]

Acı Ve Tatlı Önümüzde

boş gözlerle baktım mâziye,
geride kalanlar içimizde,
üzüntüsüyle..
bir sevgi aradım kendime,
kucaklamak, sevmek, öpmekle bitse..
bir anda sensizlik sarmıştı bedeni.
kâbustan beter aşkın şimdi.
gözlerim arar oldu
sense farkında değilsin belki.
heryer yemyeşil, kırlar çiçek bahçesi.
ama içim sonbahar,
yaprak dökümü sanki.
tekrarları yaşamak zor be dostum.
hergün yaşıyoruz geçen günü..
hayat merdiveni, çık çık bitmiyor
birtürlü.
acı ve tatlı önümüzde,
bizler hep tatlıyı istiyoruz çünkü.
gözyaşlarına yenik düştü bu gönül,
bir de sana.
aşkımız bizle olsa da mutluluk uzakta.
sevgi yaşatıyor ama,
neye yarar sen olmayınca.
değişmeyen bir tabu sevgi,
mutlulukta yanında olsa ya.
birini yakalarken, diğeri kaçıyor
elimizden.
aşkla başım hoş değil,
kovmaksa çözüm değil.
gözyaşıyla mı yıkanacak yüreğim,
fırtınalarda sarhoş mu gezecek bedenim.
çocukluğumu istiyorum
özgür ve mutlu..
ya da seni istiyorum
hep yanımda umutlu.

[GooD aNd EvıL]

Acıların kadını

Gülmek nedir ki gülmeyi bilmezsen eğer.
İçinden ağlamak gelirse nasıl gülesin.
Ömrün üzüntüyle geçtiyse, gülebilir misin.
Gülmek dost derler insana, tabii gülebilene.
Hayat insana acımasız davrandıysa,
İçinde ki kin, nefret ağır bastıysa,
Ağlamaklı geçen günleri sıralaladıysa,
Peki söyle bana, bu insan nasıl gülsün..
Ömrünce şansızlığın oyuncağı olduysa,
Her bastığı dal kırıldıysa,
Sığınacak bir liman bulamadıysa,
Sevgiden yoksun, herkesce aşağılandıysa,
Ağlayacak haline gülsün mü.
Gülmek mutluluğun anahtarı olsun.
Mutsuz insan o anahtarı nasıl bulsun.
Zaten kendi adını kendi koymuştu.
Herzaman acıların kadını olmuştu.

[GooD aNd EvıL]

Acılarla Yürümek Zor

Ömrüm, bir aslanın pençesinde..
Nefes alamıyorum öyle daraldım ki.
Karşımda bana kucak açan bir cennet.
Görüyorum ama ulaşamıyorum ki.

Sevgin neden acı veriyor herzaman bana.
Sanki yerler diken, batıyor ayaklarıma.
Acılarla yürümek zor be dostum.
Sensiz neye yarar aşk söylesene bana.

Kardelenler açtı buz tutmuş yüreğimde.
Volkanlar patladı aktı sıcacık içime.
Sevgini o kadar yaşadım ki benliğimde.
Coşan bu gönlüm, acı çekmeye mecbur.

Bazen aramadan çıkar sevgi karşına.
Bağlanırsın deli olursun sonunda.
Aşkını yaşarsın ömrün oldukça.
Akan yaşlar k.d.v si oda kalırsa.

Sönmüş bir ateşi canlandırdın yüreğimde.
Öyle yandım ki yangınlar bedenimde.
Hayat zaten vurdu beni, yerden yere.
Rüzgar olma esme artık yalnız sevsene.

[GooD aNd EvıL]

Ağlama Artık Ne Olur

yaktın beni bugün sevdiğim.
duygularımı mahvettin.
gözyaşlarınla zehirledin
yüreğimi..
kapkara oldu ruhum,
ben de seninle ağladım
biliyor musun.
dayanır mıyım gözünde ki
yaşlara.
sana birşey olursa
yaşar mıyım.
sensiz neye yarar hayat,
biriciğim.
sevgini bukadar yaşarken
içimde.
sensizliği yaşatırken
yüreğimde.
ve bebeğim gibi
severken seni..
ağlama artık ne olur.
dayanmıyor yüreğim
dayanmıyacakta.
çünki seni seviyorum
gözbebeğim.
ben seninle doğdum
seninle öleceğim.

[GooD aNd EvıL]

Ağlama Bebeğim

Oturduğum yer de seni düşündüm dün gece.
Hayalin film şeridi gibi, gözümün önünde.
Ne sarılıştı o, düşecektim nerdeyse yere.
Sevdan içimdeydi kalbim ise, hep sen de.

Özlemler doldu doldu taştı artık bizler de
Seninle olmak seni yaşamak ne güzeldi o yer de.
Şu an bile, içim dopdolu seninleyim... seninle.
Gözlerinde kayboldum o sevdalı gözlerinde.

Rüyalarımın kralı oldun gözümü kapadığım hergün de.
Bazen güldük bazen de hüzünlendik ama sevgimizle.
Bak... yine seni düşünüyorum hayallerimin içinde.
Seni görmeden yaşayamam meftunum yeşil gözlerine.

Ağlama bebeğim, dayanmaz bu yürek sevdana..
Senin için dünyayı yakarım kalbim yalnız sana.
Ayrılıklar olmasa özlemler çoğalır mı söyle bana.
Aşklar böyle devam eder mi tüm bağımlılığıyla.

Güzel bir rüyaydı hiç uyanmak istemedim önceleri.
Sonra hayallerle karıştı... beni ben den aldı sanki.
Mercimek çorbası pişirmiştim sana, tuzluydu belki.
Ama içinde, aşkım gizliydi öyle değil mi.

Hayatta tek seninle yaşadım mutluluğu, özgürce.
Huzur ise, senin kollarındaydı tüm sevginle.
Dudaklarında ki ateş, bir başkaydı yandım işte.
Bu yangın nasıl sönecek ayrılık dolaşmasın peşimde.

Seni düşündüğümde gözlerimin yaşı akıyor bilinçsizce.
Yakında nehirler taşacak eğer bu ayrılık bitmezse.
Hep rüyalarımda mı görmeliyim seni, ümitsizce.
Aşkım, sevdam hep benimle ol bitsin sensizliğimde.

Ağlama bebeğim, bu ayrılık bitecek birgün inan bana.
Mutlu olacağız seninle hiç olmadığımız mutluluğumuzla.
Sevgin zaten içimde bitmeyen tükenmeyen lavlarla.
Hiçkimse erişemiyecek bizde ki bu aşka, sevdaya.