Ölümdür Yaşanan Tek Başına Aşk İki Kişilikdir

[KoJiRo]

Bendeki Sen
Seninle tüm hayatım çile olsa aldırmam
Yastığa bir baş koyar,ölene dek kaldırmam.

Gülden güzel tenini muhabbetle sararım
Korurum hazanlardan, sevgim ile, soldurmam.

Yaşamamın manası sen yoksan, inan yoktur
Reddedersen aşkımı, söyle nasıl çıldırmam?

Benimsin, mümkün değil, bırakmam başkasına
Sana göz koyanları, farz ortadan kaldırmam.

Benliğimi büyülü his misali sarmışsın
Terk edersen, yerini, mümkün değil doldurmam.

Vurgununum ezelden biliyorsun sevgili
Koklatmazsan, gülünü, hoyratlara yoldurmam.

Yokluğunda yüreğim kırılmış, paramparça
Hasretinle ağlarım, gözyaşımı sildirmem.

Kaybedersem kıyarım acımadan canıma
Ortalıkta bırakır, cenazemi kıldırmam.

Aradığın, sorduğun yok; kırıldın, küstün mü?
Katlanırım cevrine el alemi güldürmem.

Aşıkların hâlini aşka düşmeyen bilmez
Ârif isen anlarsın, sözlerimden, bildirmem.

[KoJiRo]

Bir Gülün Hikayesi
Buz gibiydi toprak
gökyüzü karmakarışıktı
üşüyordu elleri
bulutların donuk donuktu gözleri
tesadüfen atılmış bir tohumun
beklentisi çok az bir ışıktı
henüz dalına doğru yönelmemişti yaprak…

kar yağdı lapa lapa
rüzgar esti çılgıncasına
raks ettiren melodiler çalarak
sürgün yapraklara
dallarda çiçek yerine kuşlar açıldı
ay saklandı bulutlar arkasına
yıldızlar çıkmayı hiç istemedi
ayazın tipili balosuna

bir fidanda bir zerre uzandı dal ucuna dudağında
her renkten renkler vardı hediye
son verdi zaman üşüten orucuna
yeniden fırsat doğdu sürgündeki sevgiye

güneşin gitti ürkekliği
ay salınmaya başladı sereserpe
yıldızlar dansa tutuştu
burçlarla her gece
depreşti gülnihâlin yürekliliği
duyguları heyecanlarla tutuştu

ısındı toprak
ne kadar şükretse azdı cemreye su ısındı
nazlanmalar kendiliğinden bitti
açıldı yaprak
goncalarla doldu fidanlar
duygular tomurcuklandı
bir gül açıldı binlerce güle bedel
sevgiden
her yüreğe saçıldı
İtiraz yükselmedi kimseden
San ki o güldü…özlenen…beklenen!.

Bütün güllerin sevildiği
ondandır
güle benzetildiği sevgililerin…sevenlerin

bütün güller soldu
kurudu bütün fidanlar
sevgi gülü solmayacak
görecek yaşayanlar
gülün sevgisi tükenmeyecek
ölmeyecek…ölmemeli…sonsuza kadar.

[KoJiRo]

Bir Vedanın Hikayesi
Çalkantılı bir hüzün vakti
Gözleri dolduğunda zamanın
saçlarını okşuyordu
zemheri rüzgarı
burukluğunda eriyen bakışların.
Bir yüreğin titremesiydi inilti
son görüntülerini
bir rüyanın,
süpürüyordu dudaklar,
dönmemek üzere giden bir hülyânın.
Dört bir yana savururken suskunluk
paramparça bir yüreğin döküntülerini…
Darmadağın bir sevdânın,
İmkansızdı,
bir araya getirmek çöküntülerini…

Çoktan hükümsüz kalmış hatıraların
bıraktığı derin, paslı izlerdi
gözyaşına yol gösteren,
acılar kılavuzuna.
Perişan
vîrâne olan
beklentinin girdabına dönen gözlerdi
her zamanki gibi
buruk güzlek hasretini
yüklemiş omzuna
seyrederek sevdâsının yıkıntılarını.

[KoJiRo]

Bitmeyen Kabus
Gündüzün gözlerde söndüğü ândı
Ruhları sancılı hasret sarınca
Kalplerde, küllenen ümitler yandı
Ufuklar güneşle kucaklaşınca.

Kurtulamaz can düştüğü tuzaktan
Gökyüzünün parlar birden gözleri
Kurtların türküsü başlar uzaktan
Küflenen hüzünler kaplar yüzleri.

Kıraç yine özlem yüklü rüyâlar
Kıskaçlarda debelenir düşünce
Duyguları basar bunalmış sular
Ayrılık bir kabusa dönüşünce.

[KoJiRo]

Bu Eller miydi Çöl Olan Eller
Kaybetme korkusuyla
sımsıkı tuttuğum
bu eller miydi?
İçimde her zaman
sıcaklığını duyduğum
dokunduğu ân,
her şeyi unuttuğum,
bu eller miydi?

Hatıralar hâlâ tâze,
ayrılık ilk ânki gibi acı.
Anlatamam ne kadar mutsuzum,
ve ne kadar huzursuzum anlatamam!
Saçlarıma tarak;
yüzüme yelpâze
bu eller miydi,
Tutunarak yolumu bulduğum?

Ümitsizken ümit veren bana;
ağladığımda kurulayan,
bulandığında durulayan gözyaşımı;
alev alev yanarken içim,
sâkinleştirmek için
okşayan başımı,
bu eller miydi?

Âniden dinen fırtına
nasıl sessizliğe gömerse her yanı
işte öyle olurdum dokunduğu ân.
En ümitsiz ânımda getirirdi ümidi,
yırtarak, karanlıklardan.
Bu eller miydi,
gözlerime fer
dizlerime derman?

Bilmiyorum şimdi nerede,
karanlık *******imi aydınlık yapan?
Gönlüm çâresiz,
ellerim bomboş,
duygularımda eriyor zaman.
içimde zamana hükümlü bir liman;
kurtarıcı gemisini,
ve kaptanını bekliyor bıkmadan;
beklemekten yorulmuş,
özlemlerle yoğrulmuş,
katığı topraktan,
bu eller miydi,
bana her şeyi
kendimi unutturan?

[KoJiRo]

Çiçeği Burnunda
Çiçeği burnunda gülüşlerinle…
Küflenmiş kalbime sevdâ dikme gel!
İster git emin gözlerde serinle…
Ruhuma kalkmaz sis gibi çökme gel!

Yabanî her şeyin, alışmak sana
Bilmelisin çok zor, imkansız bana!
Tâze yaram dönüşmeden çıbana
İçime özlemli gözler ekme gel!

Muradın başıma belâ mı olmak?
Gurbetim var, sürgün sıla mı olmak?
Çilem azmış gibi çile mi olmak?
Kalsın umutlarım, bir bir sökme gel!

Ayrılık dersine her gün çalıştım…
İstemem kaybımı bulmak, alıştım…
Kendim ile en sonunda tanıştım…
Muhtaç benim, benden aslâ el çekme gel!

Yollara bakmaktan çöktü gözlerim!
Özlemle ne yaşlar döktü gözlerim!
Hasret ağlarını söktü gözlerim
Bitti bitmez sabrı, çok bekletme gel!

[KoJiRo]

Bugün
Yalnızlıktan, hasretten
Hicrâna düştüm bu gün
Gülistanı ararken
Virâna düştüm bu gün.

Yanıyorken yüreğim
Alevlerin üstünde
Kurtuldum sandım tekrar
Suzana düştüm bu gün.

Ararken pür ümitle
Derdimin dermanını
Halden bilmez, insafsız
Bir cana düştüm bu gün.

Kurdurdu kâlbim için
Merhametsiz sehpalar
Rahmet dedim, duymayan
Vicdana düştüm bu gün.

Söndürmeye içimin
Sönmeyen alevini
Her yanı alev olan
Mekana düştüm bu gün.

Ayrılık, âh ayrılık
Dağladı her azamı
Vuslat için yanarken
Efgana düştüm bu gün

Ağlayan, hiç mümkün mü
Gülmek sana âlemde
İçini hüzün eden
Figana düştün bu gün

[KoJiRo]

Çöl Çiçeğim
Şimdi kurşunlar ziyaretine gelir
Ve tanklar geçer üzerinden
-Sense Kelebekleri, Uğurböcekleri beklersin.
İstersin arılar bal alsın çiçeklerinden…
Acımasız vicdanların güdümünde
bombalar yağar
entrikacılar eseri uçaklardan üzerine
sen ki…tükenen insanlığın
kahpece, kalleşçe, câhilce
fedâ ettiği son kurbanısın
kendini insanlığın efendisi sanan;
ihtirasın, tamahın, isyanın son kölesine.

-biliyorum acıdır sızlatan içini
ve yaralarındır seni ağlatan
paylaşmak isterim paylaşamam
ne kederini ne sevincini
ama kanlı yaşlar boşalır
insafımın,
vicdanımın gözlerinden.
Ve hıncım…
ve hırsım…
ve isyanım başkaldırır
böylesine kirli bir amaç için öldürüldüğüne
ve kefensiz toprağa gömüldüğüne.

Vücudumun her yerinden
seninkinden daha derin yaralar çıkar
- yaralar ki sızlayacağı âşikâr
topraktan da ötede.
Depreşir sürekli hicrânım
tesellisi olmayan bir mâtemde.
Ümit etme ve boşuna bekleme
yok bir tâne bile yürekli.

Niye bakamam çöl çiçeğim?
ağlamaktan mı
yoksa…yoksa..!
başka bir sebepten donuklaşmış gözlerine
niye tutamam
kar beyaza dönmüş ellerini
ve isterim okşamayı kıpkırmızı olmuş
-ne zaman olmuşsa..!?
saçlarını okşayamam…

Beni affet çöl çiçeğim
beni mâzur gör
diyemiyorum…
Yüzüm yok senden bir şey istemeye
kopup gittiğin halde benden imdat isteyerek
gözlerim göre göre
bir şey yapamadım
sana kurşun sıkana karşı çıkmak şöyle dursun
uzanıp elinden bile tutamadım;
nasıl sığdırabildimse insanlığıma
ve nasıl sindirebildimse içime?

şimdi pişmanlıklarla doluyum
yol göster
ya da işâretler bırak geride
bir gün
sevinerek gittiğin gibi
gittiğin yere
bende geleyim yüreğimde
demet demet kırmızı gül çiçekleriyle.

[KoJiRo]

Darmadağın
Başucunda kül yüzümün
Gözleri var, darmadağın!..
Yıkılan umutlar dünün
Közleri var darmadağın!..

Tırmanılmaz yokuşların...
Mağduru can, çöküşlerin...
Kan renginde bakışların...
Gözleri var, darmadağın!..

Dalmış girift hengâmeye...
Belli ki hasret sevmeye...
Yalvarıyor sev, sev diye!..
Sözleri var darmadağın!..

Acıdan sunmuş sâkisi...
Hüzünden yansır akis’i
Her mevsimin tiryakisi
Güzleri var darmadağın!..

Nesi varsa hep tüketmiş...
Ermek için ömrü bitmiş...
Meçhul menzillere gitmiş...
İzleri var, darmadağın!..

Eritir hisli sözleri...
Hüzün soldurur gözleri...
Üzmem demiş ya sizleri...
Bizleri var, darmadağın!...

Nesi varsa talan olmuş...
Adı, sanı yalan olmuş...
Her tarafa ilan olmuş...
Gizleri var, darmadağın!

[GhencThurk]

etkileyicydi saol..