Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Jerenimos...

- Emin Akdamar'a

…değişken bir gerçeğe dokunulur belirsizlik ikliminde…


tüm metaforlar sizindir “Reis”(1)
yol paradoks evi
heybetli bir hiçliğe kişniyordu şiir atınız
el değdirilmedik av
im denginde sürgünleşen imge

“yaratmak koruyuştur” dedi birisi (2)
peki siz kimdiniz
nereden gelmiştiniz?

ilahi şaşırtmaca!

al'dır ustam
Tanrıların yüzü al
gidişler hep aldatmaca!

“gökyüzünden
bir sonsuzluk kes yapıştır kendine” (3)
:
böyle varılır “Jerenimos”a:
son durak ruhta
kuzgun anlar estiren perde

varıncaya değin oraya
ne çok aynadan geçmiştiniz!

ölüm dilinizde çürüyen bal

.....................


(1) Ricardo Reis: Fernando Pessoa’nın kullandığı adlardan biri…
Jerenimos Manastırı: Şairin ebedi dinlenme evi…
(2) J. L. Borges
(3) Emin Akdamar – “Hiçbir Zaman Yalnız Değil”


(16 Eylül 2006) - 6. Dekad

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Kaknus...

yüreklere falçata
gül mevsiminde eğleşmek poyrazlı vadilerde

oraya kur oyun masasını!

angın bir kuşun
teleğinde açılsın eller
dağıt yeniden
:
hileli bu kağıt!

teklemesin kalp bir kaknus pençesinde
yarını avuçlamakmış dünü yakalamak
boşluğa öksürülsün böyle

sükûta esirdir kuğu
ney yorgunu
elmas ateşle damla sakızım ey!
aşk
terle

kime dair
kaç vurgunda bilinmez
müzik ketum
kuğu
unutkan bir perde
:
aşktır canlı tut!


(14 Haziran 2006)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Kaotik Tortu...

inkar edildi
geçmişe nakşolmuş kadim sırlar
inkar edildik biz
serdengeçti bir dolu an’ın şimdi
mağrur suskunluğudur son hükümran

“öteki”liğini haykırır duygu seli
vurdumduymaz bir nankörlüğün
zarfını mühürler çığlık çığlığa
:
hayata dair kesin ikrarın

-adlarımızı aradık bulanık sularda
susmadı hiç isimsiz kalabalık…

uzaklar sonsuza ağıt
acıyla çözüldü şifresi isyanın

ruhun şir’i pençesidir
tekilliğine ağlayan kaotik özne
ve sorar sahipsizlik
:
hangi duruştan kaldı bu tortu
eskitemediğimiz hangi yüzünden zamanın?


(7 Ocak 2006)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Kapı...

içeriye dönen ey!
yalnızlığı paylaşırız aynı kapıda
aşk sırtımızda çıban
şiir
defin alanı söz meleklerinin

bir dizi intihardan sıyrılmak
dönüşmek
anlamlı bir intihara
ölümcül direniş / aynı kapıda

önü güz
arkası aynı ıssız arazi

dışarıya susmanın bu fasılda
kimsesizliğini anlatırız
mahmur güller solar da dudağımızda

son müntehirin dilinde sızlayan
külle noktalanır erken eskitilmişliği hayatın

fütursuzca ölmeyi öğreniriz

cetvel keskin / eller kelepçeli
aynı kapıda


(4 Ekim 2005)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Karşılama...

sorar mı bir ağaç
tomura durduğunda “neden” sorusunu
“biz” olunca açıyor çiçekler demek ki
onlar açtığında mı “biz” olunuyor yoksa

dolunay ülkesinde bir şair
komşu galâksiye geçer ansızın
gök kubbeyi boyayan kızı anlatır mesela
sorular
yanıtlar ve
derin suskuda
tutkuyla katlanılır suç ortaklığına

biliriz, uzundur zamanın tırnakları
gökyüzü arbede yeri bir gün
şiir ondörtlü
failler oyunbozan
sahipsizlik akraba

boş kovan sormaz hiç “neden” sorusunu
yeniden boğulur gibi aynı ırmakta
mermilerden soyunur şair
uzanır içine

sessizlik yalnızlığa bir karşılama

(26 Şubat 2008)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Kehribar...

yalnızlığa seğirir hücresi
tespihlik sabırlar emzirir karantinada
gittiği yerden dönemeyişin öyküsü bu
soylu ve hazin

an mühürlü
ıssız bir resimdir yaşamak
muğlak tutkulara dönüşür
eskilerden yansıyan kemirgen ölüm

fısıltıyla konuşur zaman
içli bir destan kanar tasvirlere şeffaf dudağından
sevgiyi nakşeder bir renktir artık eflatun hüzün

hoyrattır sesi suskun *******in
tek bir yere geçer acının nazı böyle
“tut” der
“tut ellerimi! ...”
sonrası ruhta açan güller
ki miski amber
__buruk tebessüm

ah kehribar!
nasıl da erir endamında daracık kafesler


(30 Aralık 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Kıvam...

sol memesinde bir müfreze ölüm
yüreği kırlangıç teleği
hangi kapıyı çalsa
dirilen bir iskelet
arkasında

mızrabı kime vuracağını bilir kırık saz
uyumsuz hangi notadan
hasarsız nasıl yürüyeceğini
yasemin dalından / bulut gebeliğinden
ağırlığından bilinir taşın eylemi

intihar çanıdır gürbüz kederler
:hüznün perdesinde yeniden doğmak
eylül kapısında yeni bir yetme / eleme gark
“geçiniz” der! ...”geçelim”….

yol açıktır lakin
kıvamı tutturulmaz ölümün

bir de ateşi öpen siyahi tutku var…


(2 Eylül 2005 – Eylül Dosyası)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Küllerden...

serin bir suyum ateşli alnıma
küllerden gücüm
kızıldan gri
griden beyaza

sorsam Albatros'a

ne demişti şair:
'sen ey kanatlı yolcu, bir zaman ne güzeldin! ...'

Ebabil'e mesela
yoksa yalnızca Kabe miydi mekan
İkarus'la tanışsam
güneşe yaklaşsak, ağlasam yıkıntıya
baykuş olmasam ama
olmanın ne anlamı var
'imparatorluk' aramadıkça

söyler mi Zeus Anka'nın yerini
tırmansam Olympos'a
tutsam Anka'nın kanadından
desem ki 'adım Phoenix benim'
gülsek doyasıya

size çelik çivi örs
bana kanat lazım bana!
raks mevsimidir ve
göklerde gezinti senfonisi
bana düşler düşürerek sağır yıldızlardan
hayaller uçursam göğe
bir kuş kanadında titreyerek onlara

serin bir suyum artık küllerden!


(31 Mayıs 2003)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Likurga Dağı...

alın hepsini
çoban ateşindeki aşktan başka
kalmasın hiçbir şey
toplayın!
sabrım yok bir fazlaya

işte yarıldı çekirdeğim
doğmamış zamana ‘sus’
küslüğe
ışık yayıyor Likurga

dağ
paramparça

yapay olguları lanetliyorum şimdi
kurnaz tavşan dağa kaçtı
dağ bana

bacakları kördür kent ormanının
kolları sağır
çatlıyor kalbim ıslaklığından
parmak uçları ayandon bir ağrı
dikeyliğini yitiriyor akıl
kuzeyli rüzgârlar bana

Likurga’da üşümenin hesabı
mutlaka sorulmalı!

uçurum çağırıyor
daha çok gideyim diye
daha güzel ölmek için
içimde kırılan dağa


(26 Şubat 2008)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Likurga Öksüzü...

şizofren bir uykuyla ağırlandık

kıl payı yaşamaktı biraz
kıl payı ölmek Likurga’da
soluğumuzda oynaşan arsız konuk
uğurlayamadığımız

içeride bir akrep
dikelir gece boyu
uykuda dinmez zehir
yaşam hatalarından utanır

suyun kıpırtısı düşer deftere
şeffaflığına mağrur
her yere dokunabilir
özgür alabildiğine

budur bizi sessiz kılan!

ay zamanı
aşk zamanı derken
şölenle karşılamaz hayat
çöle dönüştüğünde hikâye
dudaklarda donar fırtına ıslığı

sorarız:
-kimden öksüz kaldık biz!


(26 Şubat 2008)

Naime Erlaçin