Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Miras...

bir bilgeden miras kalan çağrışımlar getirdim bak
son emre kadar al emanetini!
kapısına göm gönül çadırının
dinlesin ölülerimiz ve aşk ve ayrılık
kül bir renkte
uzlete rücu eden dağ ateşleri niyetine

sor
bir daha sor!
yeterince verilmedi mi acının hesabı
ketumiyetimizde gizlenen bu ertelenme niye

ademoğlu yokmuş gibi dünyada
birbirine benziyor bütün haritalar
taş ve kumun insafına teslim
mahsur kaldılar yol tozunda

‘yaşanmamış’tan bir damgadır yalnızlıkları

bunca gecikme arasında anlamı ne
yüzümüze düşen karanlığa bıçak çekmenin
hangi eylem
hangi kör dövüş korur bizi bizden

varis tayin edildik zorlu bir aklanmaya
dağdan kükreyen o sesi dinle!


(30 Kasım 2005)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...********’la Son Dans....

çığlık çığlığa bakire düşlerim
izin verdiğim bütün yenilgileri
sırtlayarak yürüyorum sırat köprüsünde
son dansım olacak bu
uykuya son dalışım
********’un* dizlerinde

ağlama sakın!
yeterince ırmak taşırdım ben
kısa düşen bir ipim artık bütün kuyulara
buz bir kış gecesi soğukluğunda
kurban verirken kendimi tanrılara
son kez kanırtıyorum bıçağı

kadehler dostum olmadı hiç
son arzum bir sigara

siluetleşmek istemiyorum sahnede
bir kreşendoyla magmaya kavuşmaktır amacım
çivileme atlamak sözün göktaşından
yalnızlığı okşamak tek başına
ölümlü olmak ateşte
insanca tutuşmak mesela

mumyala beni
gökyüzüm ol seril üstüme
alçıya al bedenimi...sar sarmala

suçluyum biliyor musun
bütün şafakları çaldım Aurora’ın evinden**
son arzum bir sigara

ruhumu sulamayı sakın unutma!



(10 Ocak 2003)

(*) ********: Mitolojide Rüyalar Tanrısı
(**) Aurora: Mitolojide Şafak Tanrıçası

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Muamma...

remiller devşirilir sözün özünde

sersem seccademi
yüz vursam yere... göğe... toprağa
izini sürsem gölgenin
mümkün mü varmak mihrabın sırrına
incelir mi mısra
çözülür mü muamma ödünç bir yaşam evinde

olmaz ki kansız!
olmaz ki çavgansız cirit
aşkın söze hicrinde

rüzgar alev ve su adına
şiirin büyüsünü şahit tut!

elbet yenilenir külden ölüm
bir remil daha doğar
kumun sevdalı ateşinde


(1 Temmuz 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Öldürücü Hikâyeler...

dölümüz uluyor
en çok da beşiğimiz
hangi yangında telef oldu kuşlar
sorduk mu hiç

eşkıyaya nasıl direnilir bilmem
pusuyu jurnallediğinde yıkıntı
öfkelenir mi içimiz?

hayvanımızı
nasıl terbiye ettiğimizle ilintili her şey
:
bu yüzden öldürücüdür hikâyeler
bu yüzden
ihbarsız vurgunlar yedik hepimiz

dinmiyor beşik sesi
en değerli mülkümüz bir darağacı hâlen
ve hamuruna misilleme herkes

acıya soyunacağız şimdi
bir adak sunar gibi kendiliğimize
ağıtın anlamını öğrenecek ejderimiz


('6. DEKAD' - Hayal Yayınları, Birinci baskı Ocak 2008)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Ölü Kahramanlar Mangası...

tufanlarınızı yıkın üstüme
şarapneller / palalar / dikenler ne varsa
bütün siperleri acının
benim olsun!

dağa çıksın birisi
birinin muradı deniz
kişnek bir tayın sırtında ben
bozkır ve çölün kavruk izlerini ölçümleyen
dövüşken Tuareg’in eşkin koşusunu
armağan edeyim yüreğinize

dirilsin göçleriniz

sahipsizlik öldürür en çok
en çok çaresizlik!
aşktan sağılsın usaresi kumun
süzülerek acı suyun kirpiğinden
düzlüğe insin ufkunu yitirmiş sahra bugün
:
ellerimize

verin topuğunuzda saklı kıyameti
terk ederek unutma fiilini iç göçünüzün
şahlanarak çıkılsın zamanın içinden
örgütlensin kederimiz

adını arayan ölü kahramanlar mangası kuralım sonra


(28 Şubat 2005)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Ölüm Kartı...

göğü yakmaktan ne farkı var inkarın!

bilinç
zaman
anlam
say ki boş hepsi
yakılmış bir dolu çılgın an
avuçlarda kanayan bir tutam saç teli
içe ağlayan bakıştır düşe yazılan

ölümle aklanır aidiyetten kurtuluş
azı dişinde gürleyen ağrıdan geçer koşar adım
masumiyeti tescil edilmiş
uzun çekimli bin ağıt

susarız!

kıraç toprağı tohumlamak gibidir
yaşam şarjörünü boşaltmak söz üstüne
son müntehirin kendinde gizli şifrede hortlar
kalbi ayartan sihir
:
destedeki son kağıt!

ne farkı var
sevda karasına bulanmış bir şiirin gerçek ölümden
zirvede yapayalnız bir krater gölüyle
okyanus kadar üstelik birbirine yakınken

konuşulmaz daha!
cinnetlik bir 'sus'tur
öteki yakadan hıçkırarak izlenir

kıyamete zimmetleriz kabul’ü
bu kıyı isyan!


(9 Ekim 2005)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Ölümcül!

ölümcül şiirini kusuyorsa şair
keşfe çıktığında dinamitlenmiş koyakları
kim bilir kaç sıkımlık
can telaşında kuruyan havzaların
belli ki verilmiştir mola deli tutkuya
dinleniyordur veya
düşüyordur kalem
kabuk tutmuştur yara

dipsiz hıçkırıkları andırır
serseri bir rüzgarda bileniyordur hançer
yazılmamıştır henüz
toplu katliamdan hükümlü son dizeler

geç kalır lakin ayak direyen şairin Azrail’i
tuzak bir izleği sürer içindeki kızıl nehir
lanetlenmiş çığlığa dönüşürken son dua
zincirli bir kekemelikten icazetlidir şiir

jiletlenir derin susku
ahrazlığa çekilir mülteci bıçağı dilin
idamlığın son arzusu kadar derin ağlar bıçak
abdestsiz definlerin
yasını tutmaktır artık konuşmak

ya öl şimdi şair
sus ebediyen
sessizce şakıyarak doğumu bekle ya da

ölü bir cenin doğurmaktan iyidir susmak!


(24 Şubat 2005) – “Şiirle Monogamik Sevişmeler” Dosyasından

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Öptüm Acıyan Yerlerinden...

duyguya inancını
yitirmeden yaşlandı hayat
soyunarak konuştuk hep
buluştuğumuzda
çıplak

aşkın kendisidir mezuniyet belgesi
sevdayı sevdirdin sen
dişilik ve erillikte değilmiş hüner
marifet:
“adam gibi” büyütmek yaşamı
“adam gibi” sevmek

giyindik böyle
kırdık kalemi
evrildik ve sustuk
üstümüzde kaldı evren

ölümsüzlüğü öğreniyoruz şimdi

geldim uyuyordun
öptüm acıyan yerlerinden


(24 Mayıs 2005) – “ 6. Dekad ” Dosyasından…

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Örtü...

-' zıddıyla kaimdir her şey ', duygu dahil...


is kokulu titreyişlere isyandı aşkı anlatmak
reddiydi ölüme teslimiyetin
anlaşılmaz bir başkaldırış
çağlardan akan

bir bebek ağlardı duyardım
henüz doğmamıştım
sürgülerdim kapıları kendiliğime
ölümü çalarak ebeliğimden

kabus kahramanı olmayacağım bu kış!
kuzgunlar inmeyecek omuz başlarıma
meme uçlarında özlemlerin
tunçtan bir kurs süsleyecek göğü
göz bebeklerimde nur birikecek
yine dirilecek sevda
dizelerin dip köşelerinde

kızacak Özlü bana
Pavese somurtacak biliyorum!
dizlerimde üşüyecek Hades
ama böyle susar “öteki”
başı önünde ancak
böyle geri döner cehennemine

saçlarımda saklayacağım gücümü
dudağın üşümüşlüğüne can havliyle
haykıracak içimdeki büyücü
:
“sevdayı ört üstüme gelinlik gibi
kefenim olsun! ”


(2 Kasım 2004)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

...Paradoksal*...

yolculuktan söz ediyorduk
hangi an'da hareketliydik ki

var mı gerçeğin içinde
tezatların kaynaştığı
böyle bir zaman dilimi
:
doğruysa eğer dediği
herkesin yalancı olduğunu nasıl
söyleyebilir insan?

mutlaka Giritli değildir o!

şimdi anlat Elea’lı Zeno
karışsın kartların iki yüzü
kaplumbağa ile
bizim öykümüzü anlat paradoksunla

sen söyle!
anlayalım neden yerimizde sayıp durduk hep


(*) Epimenides ve Zeno Paradoksları


(6 Mart 2006) - 6. Dekad

Naime Erlaçin