büyük insan-kendi şiirim

[vestelman]

BÜYÜK İNSAN
Ellerinde taş tutmuş nasırlar,
Gözlerinde sıcacık damlalar,
Aklında sevdiği dilber,
Umudu var yinede hayattan.
Umutsuz geçen günlerine rağmen.
On yaşında almış kalemi eline,
Başlamış şiir yazmaya.
Onbeş yaşında sigaraya başlamış,
Umutsuz günlerine meydan okur gibi.
Hayat onun üstüne geldikçe;
O hayatın üstüne gitmiş.
Yüreği taş tutmuş insanlara küsmüş.
Tıpkı onun elleri gibi.
Hayat ona vurdukça;
O hayattan teselli bulmuş.
O sevmiş bir dilber,
Ağlıyor BÜYÜK İNSAN