Bahçe

Zehirli sarmaşık gibi sardı,
burcu aleminin hüzünlü bakışları.
Yasta kaldı devr-i alemin,
titreğe yakın kırlangıç ağıtları.

Korkunun ecele faydası,
senin yumuşak kâküllerinde.
Tohumun ağaca bakması,
hangi devrin aleminde?

Engeller derman olsa derdime,
ben, kuş olur sana uçardım.
Güller cem'ân dolsa kalbime,
ben yağmurunla ıslanırdım.

Bahar gelmeden beklerdim,
tomurcukların hışırtısını.
Soğuk yellerinde özlerdim,
yazın sıcak bağırtısını.

Adını verdiğim taze fidan,
bu yıl da çiçek açmadı.
Sana benzeyen nâze hâdan,
yine kokusunu saçmadı.

Kış, ölümlerin hemen ardı,
bahçesinde bu yörenin.
Tanış, ortak kaderlerin adı,
hâzanında bu memleketin.

Ahmet Arslan