istanbul şiirleri..

[F.S.Mehmet1453]

Senin aşkın yok bu şehirde,

SessizLiği gövdesinden söküp çıkardığın dağLar yok.

Kim biLir hangi yaman ateş harlandı?

HarLanan KızıLırmak değiL.

Kim biLir hangi mevsimLer soğudu,

suLarın bittiği denizlerde?

Bu deniz Marmara değiL.

Başını çevirdiğin dargın akşamLar,

Utanırdı yaşamaktan,

Utanırdı sevdaLar yaLnız kaLmaktan...


YıkıLdı canına yandığım hayaLLerim.

GözLerinde dondu yokLuğun öLümLeri

GöLgeLer yürüdü,

AyakLandı şehirLer,

ÇığLıkLar boğuLdu sızLayan yürekLerde

KuLakLarının çınLamasından anLamaLıydın,

kuşLara senden söz ettiğimi...

Hüznü ayakLandırmanın boş oLduğunu,

anLamaLıydın.


BiLiyorum,

Senin aşkın yok bu şehirde...

Badem gözLü çocukLarın hayaLi yok.

Kim biLir hangi güL yaprağı tutuştu?

Tenimin akLığına hangi kanLar karıştı?

Son sıcakLığında aşkın,

Kim biLir hangi ufuk karardı?

DağLar, ayağına bağLı pranga

Toprak, kan kardeşi aşkımLa

Başını yasLadığın vakitsiz öLümLer,

Utanırdı uyumaktan...

Utanırdı sevdaLar hoyrat yaLnızLıkLardan...


Daha türküLer dinLeyecektim.

Acı kahvemi içecektim tek başıma...

KahpeLikLerin üstüne,

masmavi gökyüzünü çekecektim.

Sabah ayazında açıLacaktı güneşin yüzü

Kördüğüm aşkLarı çözecektim,

ihanetin boynundan...

Zaman benim yanımda değiL...

YoksuLLuk boşaLıyor umutLara